Ad Valvas 2004-2005 - pagina 4

M E N S E N

PAGINA 4

AD VALVAS 26 AUGUSTUS 2004

Ondertussen in het Beloofde Varkensland...

Incest Omdat ik me graag inzet voor aankomend talent, verkoclit ik maandag net als de tien jaar daarvoor passepartouts voor het avondprogramma van de introductieweek. Zo blijf je op de hoogte van de culturele voorkeur van studenten. Die is overigens het afgelopen decennium niet veranderd: cabaret vinden ze leuk en jazz met. Daar hoeven we verder geen onderzoek naar te doen. De eerstejaarsmentoren komen op volgnummer binnen om de passe-partouts voor hun groep te kopen. Zelf hebben ze tegoedbonnen. Dat loopt altijd gesmeerd, maar ik weet dat het gaat komen. Elk jaar hoop ik dat het me dit keer bespaard blijft, maar ik heb me inmiddels neergelegd bij de onvermijdelijke aanslag op mijn humeur: "Twee met tegoedbon en veertien voor mijn kindertjes." Voor wie zeg je? Getverdegetver, een mentor die eerstejaars "zijn kindertjes" noemt. Kleffe zooi, dat vind ik bijna obsceen. Lost Weekend on a Friday Night, zong mijn favoriete zanger Loudon Wainwright III. Dan is voor mij op maandag de week wel voorbij. Zijn die eerstejaars eindelijk van hun ouders verlost, krijgen ze een mentor die ze als kinderen behandelt. Zelf heb ik geen kinderen, omdat ik ooit besloot zelf nooit volwassen te worden. Maar ik hoef geen hond, eerstejaars, marmot of ander huisdier om dat te compenseren. Hoogstens een goudvis. Daarbij komt dat het verre van denkbeeldig is dat een mentor (m/v) in de loop van de week met een eerstejaars (m/v) in bed belandt. In een weinig representatieve steekproef onder vier ex-mentoren kwam ik op vijftig procent. Laten we het erop houden dat het soms voorkomt. Jawel, neuken met een van je kindertjes. Dat is niet klef meer, dan hebben we het over incest. Begrijp me goed, ik zeg niet dat die mentoren zich daarvoor bij de Idee-commissie hebben aangemeld. iVlaar zo'n introductieweek kan emotioneel zijn en een eerstejaars wil wel eens getroost worden of anderszins aan zijn of haar trekken komen. Daar hebben wij verder geen mening over. Alleen spijt dat ik zelf nooit mentor was. Ik gun die mentor van harte zijn of haar wip. Maar praat dan niet meer over "mijn kindertjes", want dan bellen we volgend jaar de politie. Dick Roodenburg is publiciteitsmedewerker bij het Cultuurcentrum VU, Griffioen.

Christiaan Krouwels

Eerstejaars bewonderen Aagje

...is het even zoeken naar varkens. Mannetje Bromsnor en BilUe Bofkont scharrelen rond achter de boerderij en Miss Universe ligt zo diep in het stro dat je haar bijna niet ziet. Maar als Da£ae Westerhof een stukje appel tevoorschijn haalt, komt ze snel omhoog. Westerhof geeft vanmiddag een workshop Communicatie met varkens aan eerstejaars VU-studenten. "Varkens zijn gek op appels. Wie vsdl haar een stukje geven?" "Varkens communiceren heel direct", heeft Westerhof vlak daarvoor uitgelegd, "ga dus niet stoer zitten doen, dat hebben ze meteen door." De eerstejaars biologie en psychologie reageren lacherig. Westerhof, van huis uit communicatietrainster, vertelt dat de workshops met varkens toevallig ontstonden. Ze nam wel eens klanten mee naar haar boerderij en daar viel het haar op hoe direct de varkens reageren op de manier waarop iemand communiceert. Voordat de eerstejaars de stallen in gaan, doen ze een eenvoudige oefening. In tweetallen moeten ze proberen in een vast ritme tegen eikaars handen te klappen. "Dat vereist dat je je op elkaar concentreert en dat moet je straks ook doen bij de varkens", legt Westerhof uit. "Dit gaat helemaal niet goed", zegt Maria Jongkind, eerstejaars biologie. Ze staat met geneeskundestudent Jordi Liesveld te klappen, maar het lukt hen niet één ritme te vinden. Ook de ande-

ren staan te hannesen. "Ik heb dit ook gedaan met dertig managers van Unilever. Het duurde tijden voordat we een gezamenlijk ritme hadden, maar het resultaat was fantastisch", vertelt de communicatietrainster. Na het klappen is het tijd om naar de dieren te gaan. "Is dat Lolita uit de manege van Ouderkerk?", vraagt Nina Pockett (eerstejaars psychologie) als Westerhof Lady Lolita voor-

'Ga niet stoer doen, dat hebben varkens meteen door' stelt. Pockett en haar vriendin Michelle Feddema (ook psychologie) blijken het dier te kennen van toen ze nog vaak op de manege kwamen. "Het is een oude dame", vertelt Westerhof Ze vond Lolita daarom geen waardige naam, dus werd het Lady Lolita. Als de groep naar buiten gaat, komt haan Jan aangerend. Hij kan niet wachten tot hij graan krijgt. Wild pikt hij in Westerhofs gevulde hand. "Wie wil het ook proberen?", vraagt de trainster. Alleen Pockett en mentor Brechje de Gier

(tweedejaars biomedische wetenschappen) durven. "Vinden jullie het wel leuk, ik krijg zo weinig reactie", vraagt Westerhof De groep reageert lauw. De trainster: "Wie niet wil, hoeft niet mee naar de varkensmassage, beter van niet zelfs, want je verstoort het voor mensen die wel willen." Bij de 'massagesalon' aangeland, klimmen maar vijf studenten over het hek. Psychologiestudent Luuk Brouwer is de enige die eerder met varkens heeft gewerkt. Hij durft Aagje dan ook wel te aaien. Maar Aagje is erg onrustig. Ze loopt meteen naar het hek om te kijken wie haar allemaal staan aan te gapen. "Dit wordt niets", ziet Westerhof, "Aagje is niet van plan zich over te geven aan de massage, daarvoor ontbreekt de rust en het vertrouwen." Vrouw Vos, het andere varken dat vanmiddag gemasseerd zou worden, komt de ruimte zelfs niet eens binnen. "Als de varkens niet willen, gebeurt het niet", legt Westerhof uit. De studenten staan er een beetje schaapachtig bij. De trainster geeft het massageplan op. "We laten de varkens lekker rennen over het land", bedenkt ze. Ze zet het hok open en Aagje en Vrouw Vos gaan aan de andere kant van het weiland staan wroeten alsof er helemaal geen bezoekers zijn. Wehnoed Visser

De scriptie is de kroon op je studie. Een schitterend ding dus, maar ook een zware last. In de nieuwe serie 'eindnoot' vertellen VU-studenten over hun meesterstuk. Deze week Eline van Straalen (24), studente Engelse taal en cultuur.

Stamboom

Opzeggen

"Het Donne Variorum Project is een Amerikaans project waarin het werk van de zeventiende-eeuwse dichter John Donne geredigeerd wordt. Ik doe een gedicht waarvan het origineel verloren gegaan is. Wel zijn er, over de hele wereld verspreid, 28 kopieën bewaard gebleven. Die vertonen door al het overschrijven veel verschillen. In de ene versie staat bijvoorJDeeld '/ove'waar ergens anders 'leave' staat. Door die versies met elkaar te vergelijken kun je een soort 'stamboom' maken. Zo probeer ik te achterhalen waar de fout erin geslopen is en hoe het origineel eruitzag. Ik zit echt te puzzelen. Elk manuscript heeft een code. Daarom hebben mijn vrienden het telkens over mijn scheikundeformules. Zo ziet het er ook uit."

"Er zal ongetwijfeld een moment komen dat ik dat gedicht niet meer kan zien. Maar nu ken ik het zelfs nog niet uit mijn hoofd. Soms vraagt iemand me hoe het gaat en dan denk ik 'tja, hoe was het ook alweer?' Ik kijk naar zo'n klein deel, naar de woorden, de interpunctie en de spelling, dat ik vergeet om het hele gedicht te lezen. Tegen de tijd dat ik het zo kan opzeggen, heb ik er waarschijnlijk ook genoeg van."

Leuke dingen "Zeker toen het zo heet was, was het lastig om de hele dag achter de computer te zitten, 's Zomers is het sowieso moeilijk om bezig te blijven omdat er dan telkens leuke dingen tussendoor komen. Twee of drie avonden in de week werk ik in de

horeca. Vaak ben ik pas om twee uur 's nachts klaar. Dan zit ik niet de volgende ochtend om zeven uur aan mijn scriptie. Meestal werk ik er van elf tot vijf aan. Wel doe ik elke dag wat."

Rode draad "ik ben gewend essays te schrijven. Normaliter zou ik heel veel secundaire literatuur halen, veel lezen, ideeën laten opborrelen en dan schrijven. Nu moet ik nadenken hoe ik dit een vorm ga geven. Het is moeilijk om het overzicht te houden, om de rode draad niet te verliezen. Over twee jaar worden Donne's songs en sonnetten uitgegeven. Met een beetje geluk gebruiken ze dan mijn onderzoeksresultaten. Dat is toch mijn doel. Geen beter bewijs dat ik het goed heb gedaan dan dat." Floor Bal

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen