GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

In de kerk van Christus hangt alles

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In de kerk van Christus hangt alles

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

In de kerk van Christus hangt alles saam als in den gevel van een zelfde huis. Begint men aan de stoep, dan komt men vanzelf aan het deurkozijn, door het deurkozijn aan de deur zelf, zoo aan de opgaande muren, en de reparatie eindigt soms niet, eer ook de nok van het dak vernieuwd is.

Datzelfde geldt dus ook van de reformatie, die voor de kerk is wat reparatie is voor een huis.

Er trok iets scheef, dat recht moet gezet. En is men hiermee eenmaal begonnen, dan rust de arbeid niet, eer heel de huishouding der kerk op betere leest geschoeid is.

Vandaar dat de reformatie van 1886 nauwlijks uitbrak, of aanstonds gevoelden ook onze Diaconieën, dat er ook in onze Diaconie een andere geest behoorde te varen, en dat de eere van Christus' kerk eischte, dat ook dit ambt uit zijn geesteloos bureaucratisch karakter weer tot de hoogte van het heilige erf mocht worden opgeheven.

Vandaar de Diaconale Conferenliën, die wel geen recht tot besluiten hadden, maar toch lucht gaven aan den drang om tot een meer geestelijk Diaconaat te geraken, En vandaar ook een zoo kostelijk geschrift als „ö/2> en Wijn in de wonden", waarin zoo uitnemende wenken gegeven werden.

Onze broederen Diakenen wilden een anderen en beteren weg op; ze gevoelden zelven dat het niet blijven kon gelijk het was; en allerlei poging is dan ook aangewend, om op een ander spoor over te gaan.

Toch heeft men zich vergist, zoo men waande, dat dit zoo aanstonds gelukken zou, en de velerlei oorzaak die dit tegenhield lag voor de hand.

Diakenen gaan met geld om, en aan alle geld kleeft een macht, die ons ongemerkt beheerscht.

Bij de diaconie komt het ook op beheer en boekhouding aan, en daar de Synodale organisatie juist in die boekhouding steeds haar sterkte had gezocht, kon het niet anders of juist door dezen factor moest de Synodale organisatie sterk nawerken.

De diakenen komen keer op keer voor lotselingen nood en verlegenheid te staan, aarin gehandeld moet worden; en dan dwingt die nood vaak, om in het oude poor te blijven loopen, ook waar men zelf el anders willen zou.

Broederen diakenen worden genoopt alle mensehen, die aich aanmelden, bij te staan,

en toch is hetgeen voor de Diaconie inkomt, op verre na niet voldoende om in al dezen nood te voorzien.

Particuliere liefdadigheid lacht velen nog altoos meer toe, dan hetgeen door het ambt gaat, en zoo wordt aan de Diaconie onthouden, wat haar toch eigenlijk toekwam.

En wat ook niet worde vergeten, door het onheilig Synodaal regime was nu eenmaal in de Diaconale vergaderingen een valsch esprit de corps gekweekt, dat zich keer op keer in jaloerschheid op de macht der dienaren en ouderlingen openbaarde.

Dit gaf traditie. Een traditie, die nawerkte. En een traditie, die er met de Reformatie volstrekt niet op eenmaal uitsleet. Ahhans niet bij hen, die reeds jaren lang in diaconalen dienst hadden doorgebracht. Zoo vindt men dan bij onze diaconieën thans tweeërlei"

Eenerzijds een ideaal streven om den D.enst der barmhartigheid tot hoog geestelijk peil te verheften, Maar ook anderzijds een practische werkelijkheid die nog s'.eeds tegen dit ideaal indruischt. Hierdoor ontstaat het gevaar, dat het ideaal gaandeweg iets van zijn geestelijke schoonheid inboet, en dat de oude praktijk van onder de Synodale Organisatie hoe langer hoe meer inroest.

En dit zouden we een ramp noemen. Toch baten hiertegen geen maatregelen. Wat hier alleen helpen kan is een teeder, godvruchtig leven in de gemeenschap met God en met zijn Woord.

Moge het onzen broederen diakenen gegeven worden, om altoos in hun eigen persoonlijk leven het geestelijk ideaal hoog te houden; en draagt dan ook hun onderling verkeer steeds meer de blijken van heiligen zin, dan, maar ook dan alleen mag gehoopt op die machtige inwerking van den Heiligen Geest ook op hun ambtelijke bediening, dat metterdaad het ypostje" van diaken van vroeger weer een „amdt" van diaken in Christus' kerk worde.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 9 november 1890

De Heraut | 4 Pagina's

In de kerk van Christus hangt alles

Bekijk de hele uitgave van zondag 9 november 1890

De Heraut | 4 Pagina's