Geldbelegging.

Het bericht, dat de Russische regeering alle staatsschulden, geannuleerd had —ook al is het later tegengesproken — heeft toch een oogenblik den schrik bij ons volk er in gejaagd. Indien het waar was, zou c'e finantieele ramp ook niet te overzien zijn geweest.' Meer dan een milliard van ons nationaal vermogen moet, naar rnen berekent, in deze stukken belegd zijn. En wanneer met één pennestreek heel dit bezit waardeloos was gemaakt, evenals dat in de dagen onzer voorouders met de Fransche assignaten is geschied, zou dit wel de grootste ramp wezen, die ons treffen kon. Vooral omdat de schade niet in de eerste plaats de groote kapitalisten zon treffen, maar de kleine renteniers, die liefst in deze effecten, die als < le" meest solide bekend storiden, hun gelden hadden belegd.

Maar al schijnt deze financieele ramp nog te zullen worden afgewend, toch mag de vraag wel gesteld, of hierin geen waarschuwing ligt voor ons volk. Geldhandel met het buitenland is altoos een zwak van de Nederlanders geweest. Voor eigen industrie en eigen onderneming was er vaak geen geld los te krijgen, maar wanneer het buitenland kwam om te leenen, gingen de beurzen terstond open. Hoeveel van ons nationaal vermogen is niet in Amerikaansche waarden verspeeld geworden. Al te gul van geven, zoodra het buitenlandsche leeningen betrof, en wantrouwend en schriel, zoodra het ondernemingen in ons eigen land aanging, dat. is steeds de groote fout van ons Nederlandsche volk geweest.

Men name geldt dit ook — en daarom wijzen we op deze fout in ons kerkelijk blad — het beleggen van het geld in leeningen voor onze Kerken of Scholen.

Ddt zulk een Kei-k of School bankroet is gegaan, hare schulden geweigerd heeft te betalen of hare leeningen geannuleerd heeft, kwam nog nooit voor. De renten werden altoos prompt betaald en de stuk ken op tijd uitgsloot en afgelost. Schade heeft niemand gehad, die in deze leeningen zijn geld belegde, want secuurder geldbe legging is er niet. En toch ziet men telkens wanneer een Kerk of School geld noodig heeft voor den bouw van een Kerk-of Schoolgebouw, hoeveel moeite het kost dat geld te krijgen. Er moet om gebedeld en gesoebat worden. En wie een aandeel neemt, doet het haast, alsof hij een aal

moes aan de Kerk of School schonk. Terwijl men van het kapitaal, dat men heeft verdiend, duizenden in buitenlandsche leeningen steekt, waarvan het crediet soms zeer twijfelachtig is, aarzelt men om zelfs een honderd gulden in een kerkelijke leening te steken.

Wat Haggaï zeide van het ontvangen van het loon in een doorgeboorden biiidel, omdat men wel voor zich zelf gewelfde huizen bouwde, maar het huis Gods woest liet, heeft zijne beteekenis ook voor onze dagen niet verloren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen