Geen duimbreed?! - pagina 99

H E T E E R S T E S T U D E N T E N V E R Z ET

van een leraar aan de bijzondere hbs in Utrecht, H. van Kempen, waarin deze zijn beklag deed over het gedrag van de vu-student F. Bergmeyer uit Woerden. 148 Op de brug over het spoor bij het station van Woerden werd Van Kempen regelmatig lastiggevallen door een groepje leerlingen, die op de hoogte waren van zijn NSB-lidmaatschap. Op de ochtend van 17 september om 7.52 uur, de dag waarop de getergde leraar zijn brief schreef, stond Bergmeyer bij dat groepje. Plotseling stevende hij op de NSB-er af en liep opzettelijk tegen hem op. 'Daardoor', schreef Van Kempen, 'werd mijn aandacht op hem gevestigd en ving ik zijn grijnzend, minachtend op mij geworpen blik op, terwijl hij onmiddellijk daarop geniepig-gnuivend glimlachend zijn kameraden zocht om de blijken van instemming voor zijn heldhaftige daad te kunnen incasseeren.' Van Kempen liep achter zijn kwelgeest aan en vroeg hem woedend waarom hij hem niet ongehinderd kon laten passeren. De student wist hierop geen antwoord te geven en nam een 'onverschillige, brutale houding' aan. Volgens Van Kempen was dergelijk gedrag 'verboden' en hij sprak dan ook de hoop uit, dat de vu-rector deze 'destructieve geesteshouding' zou willen corrigeren. Om aan deze eis wat druk toe te voegen, deelde de leraar mee dat hij een afschrift van zijn brief aan secretaris-generaal Van Dam had toegestuurd. En deze hooggeleerde topambtenaar bleek al even kinderachtig als de leraar door een week later op hoge toon aan de vu-curatoren te vragen hoe de vork in de steel zat. 149 Hierop wendden de curatoren zich weer tot rector Rutgers met een verzoek om inlichtingen en de rector was niet zo goed, of hij moest de student wel op het matje roepen, om vervolgens daarover weer verslag uit te brengen aan curatoren. 150 Bergmeyer, een eerstejaarsstudent wis- en natuurkunde, die nog bij zijn ouders in Woerden woonde, verklaarde, dat er bij hem echt geen opzet in het spel was geweest: 'Er werd een mop verteld en hij deed een pas achteruit, waardoor hij tegen Van Kempen aanliep.' Hij meende, dat hij toen ook nog 'pardon' had gezegd, 'omdat dat in zulk een geval zijn gewoonte was'. Maar Van Kempen was hem toen boos aangevallen, waarop Bergmeijer had gevraagd wat hij van hem wilde. Van Kempen zou vervolgens van één van de scholieren die hij zelf in de klas had om Bergmeyers naam en adres gevraagd hebben. Daarna hadden ze nog 'eenige heftige woorden' gewisseld, omdat Bergmeyer nu ook driftig geworden was. Rutgers, zelf jurist, beoordeelde deze zaak ui-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen