GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Geen duimbreed?! - pagina 203

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Geen duimbreed?! - pagina 203

De Vrije Universiteit tijdens de Duitse bezetting

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

DE P S Y C H O L O O G AI.S

PLEITBEZORGER

alleen in het Duits. 'Het eerste oogenblik kon ik geen woord uitbrengen van ontroering', schreef Bavinck. In de week van Dolle Dinsdag, die ook in het gezin Bavinck in vreugde en vrees werd beleefd, arriveerde een briefje van Koert, dat hij op het station van Vught had laten vallen in de hoop, dat een goede vaderlander dat wel te bestemder plaatse zou brengen. Koert slaagde er zo in zijn ouders te berichten, dat hij met duizenden anderen op transport naar Duitsland was gesteld. Waterink was ondertussen druk bezig met een poging gratie voor Ben te verkrijgen en met succes. Op zaterdag 23 september kwam Ben net na spertijd onverwachts op een fiets van Waterink bij zijn ouders in Utrecht aanzetten. Een week later werd een grote groep gevangen verzetsmensen in Amsterdam bij wijze van represaille doodgeschoten. In januari 1944 werd Waterinks hulp ingeroepen voor Herman van Asperen, een 23-jarige economiestudent van de UvA, die zich voor de nieuwe cursus niet had ingeschreven. Hij had al eerder gevangengezeten van eind januari tot begin augustus 1943 in het 'Oranjehotel' in Scheveningen op de verdenking van medeplichtigheid aan illegale activiteiten. 13 Hij was echter weer vrijgelaten. Door zijn gevangenschap was hij niet in staat geweest de loyaliteitsverklaring te tekenen. Nu was hij opnieuw opgepakt, bijna een jaar na de vorige keer, in het huis van zijn verloofde, A.T. Meerwaldt, waar op het moment van zijn aankomst net een Sipo-inval plaatsvond in verband met 'volstrekt onterechte verdenkingen' tegen de broer van zijn verloofde, die ook werd gearresteerd. In een drietal andere gevallen werd Waterink gevraagd om studenten, die in Duitsland in de Arbeitseinsatz tewerk waren gesteld, aan een vrijstelling te helpen. Adam P. Cassee, een eerstejaarsstudent Engels - geen vu-student want Engels zou pas een aantal jaren na de oorlog als vak aan de vu worden ingesteld - had ziekteverlof aangevraagd bij de Borsig-fabriek in Berlijn, waar hij al geruime tijd aan het werk was. Dat verlof was toegestaan, omdat Cassee zwaar roodvonk had gehad. Het was weer ingetrokken omdat plotseling vanaf half mei alle verloven van dwangarbeiders waren ingetrokken. De vader van de jongen kon er niet meer tegen en was volledig ingestort. Zijn broer riep daarom Waterinks hulp in. Waterink boekte in dit geval geen succes. De jongen kreeg geen verlof. 14 Dat was vermoedelijk ook zo met zijn verzoek aan een andere SD-officier, met wie hij

203

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2002

Historische Reeks | 294 Pagina's

Geen duimbreed?! - pagina 203

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2002

Historische Reeks | 294 Pagina's