Geen duimbreed?! - pagina 184

D O O R W E R K E N OP E E N G E S L O T E N

UNIVERSITEIT

sten te moeten wachten tot een beter moment. Indien ik toch mijn pogingen had doorgezet, zou dit zonder twijfel op afwijzingen zijn uitgeloopen, hetgeen de zaak voor de toekomst verslechterd zou hebben.' In werkelijkheid was het natuurlijk helemaal niet de bedoeling, dat Oranje iets van de zakelijke 'opdrachten' zou hebben moeten uitvoeren. Tijdens zijn verblijf in Berlijn was Oranje gehuisvest bij G . G . van Wijk, de agent van het Philips-concern in Berlijn. 10 Oranje had voor de oorlog enige tijd bij Philips gewerkt. Het kantoor van Philips in de Kurfürstenstrasse in het Berlijnse centrum was toen al volledig 'ausgebombt'. Van Wijk verbleef toen met andere Nederlandse zakenlui in een fraaie villa in de filmstad Babelsberg, één van de Berlijnse voorsteden. Oranje maakte Van Wijk duidelijk, dat deze, die toch ook in het kader van de Arbeidsinzet naar Berlijn was gestuurd, wel wat zou kunnen doen voor zijn Nederlandse landgenoten, die als dwangarbeiders in heel wat slechter omstandigheden moesten leven. Van Wijks broer was in de meidagen van 1 9 4 0 gesneuveld, zelf was hij ook bepaald niet pro-Duits. Van Wijk beloofde Oranje mee te zullen helpen bij het laten ontsnappen van Nederlandse studenten naar Nederland. Enkele weken later kwam al een contact van Oranje, de vustudent Wim Zeeman, bij Van Wijk logeren met een koffer vol vervalste papieren en stempels. Zeeman zette een hele vluchtlijn naar Nederland op, waar na enige tijd Van Wijk zelf ook gebruik van maakte, om daarna in Amsterdam bij het verzet actief te worden. Na de oorlog zou hij in een ontroerende brief aan de echtgenote van Oranje na diens overlijden nadrukkelijk Oranje dankzeggen voor het feit, dat hij hem destijds op de goede weg had gewezen. 11 Oranje bezocht niet alleen de vu-studenten in Duitsland, maar ook de meeste studenten van de andere universiteiten. Sinds september 1943 trad Oranje namelijk op als voorzitter van het toen gevormde Hooglerarencontact. Op initiatief van de psycholoog prof. dr. G . C . Heringa van de UvA was dit kleine overlegorgaan van de hoogleraren van de verschillende Nederlandse universiteiten en hogescholen opgericht, met de bedoeling gezamenlijk op te kunnen komen voor de belangen van de eigen instellingen en van de eigen studenten. 12 In december 1943 had het Hooglerarencontact, waarin alle universitaire instellingen vertegenwoordigd waren, tevergeefs geprobeerd een

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen