De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 343

'EEN KINDERLIJKE

IDEAALSTELLING'

naai socialistische organisatie een positieve tegenstructuur te propageren). Men mag niet vergeten, dat in Zuid-Afrika, behalve een enkeling als Stoker en misschien nog twee of drie anderen, niemand wist wat het nationaal socialisme wilde. Men mag ook niet vergeten, dat men van de jeugdorganisaties, welke met banieren gaan marcheren, uniformen dragen e.d. niets kende, dan alleen enkele plaatjes van de Hitler-jeugd, terwijl wij hier in Nederland de A . J . C . kennen en de R . K . jeugd, de Oranje-garde e.d. al lang in uniform hadden zien voorbij marcheren. Zuid-Afrika is veelszins een groot Boerendorp en ten opzichte van de geestelijke woelingen, die er zijn in de wereld, staat de grote massa volledig onwetend. 186

Kortom, aldus Waterink: de OB was niet nationaal-socialistisch, zij heeft geen sabotage gepleegd of goedgekeurd, commandant-generaal Van Rensburg heeft contact met de Duitsers geweigerd. De leden wilden een terugkeer tot het nationale en het religieuze leven van de vaderen en van principieel positie kiezen voor het nationaal-socialisme was dus geen sprake. Men had niet de partijloze staat van Hitier voor ogen, maar men had het ideaal voor ogen: de toestand van de vrije [negentiende-eeuwse Boerenrepublieken. Men treurde over de gebrokenheid van het nationale leven, zoals het thans is in twee partijen. En men wilde met alle ernst de eenheid van het nationale leven weervinden, die tevens de eenheid van godsdienstig belijden zou betekenen. 1 7

Waterink gaf toe, 'dat dit een kinderlijke ideaalstellling is'. Maar bij die erkenning past een toevoeging, ging hij voort: 'anderdeels is het in Zuid-Afrika niet zo kinderlijk als zoiets in Nederland bijvoorbeeld zou zijn. Duizenden Afrikaners dromen nog de droom van het vrije leven in de republiek, waar men één was in de vreze Gods en dus geen partij nodig had en waar politiek alleen de kwestie was welke man men het meest geschikt vond als president'. Het is een droom, maar men zou hen zo graag de verwerkelijking ervan toewensen: wie gereisd heeft over de schier onafzienbare vlaktes van de Vrijstaat, wie getrokken is door de Carroo, begrijpt, dat deze mensen, wier centrum is de kerk en wier maatschappij is de enkeling in de wijde vlakte, maar om een ding vragen. Dat is een landsbestuur, dat de dingen regelt. En verder heeft

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen