Kleine luyden in ontwikkeling - pagina 56

eindbalans

eindbalans De rector corporis, Siebold Hartkamp, merkt in zijn verslag over het jaar 1960-1961 op: ‘Toch geloof ik dat het ideaal van het congres: een stoot te zijn die moest leiden tot een kettingreactie, niet is verwezenlijkt’.24 Deze opmerking is nogal kort door de bocht. Processen hebben immers tijd nodig, en zijn ook niet altijd kettingreacties. Bovendien lijkt de rector zich te baseren op het voor hem teleurstellende aantal studenten dat aan de eenprocentsactie deelneemt. Maar geld geven is een ding, enig begrip krijgen van het vraagstuk van ontwikkeling is een ander ding. En de vu is nog maar net begonnen om de werkelijkheid van de Derde Wereld tot zich te laten doordringen. Het congres heeft, met een breed beraad van staf en studenten, daar een eerste aanzet voor gegeven. Dat lijkt toch de belangrijkste betekenis ervan te zijn. Het congres heeft wel resoluties aangenomen en memoranda verstuurd. Met daarin, onder andere, een pleidooi om één procent van het nationale inkomen te besteden aan ontwikkelingshulp. Dus aan proclamaties geen gebrek. Maar aan de andere kant zijn er nog maar weinig concrete denkbeelden bij de deelnemers te vinden over de praktische vormgeving van ontwikkelingsprojecten, laat staan over projecten die vanuit een universiteit zouden kunnen worden ondernomen. Daarvoor moeten de eerste ideeën nog ontwikkeld worden. Op de langere termijn heeft het congres invloed gehad op de vu als instituut. Maar er is natuurlijk ook van een meer directe invloed sprake, in de stimulans die het congres voor veel individuele deelnemers is geweest, om te kiezen voor de praktische ontwikkelingssamenwerking en uitzending naar een ontwikkelingsland. Het congres markeert het beginpunt van een groeiende betrokkenheid bij ontwikkelingslanden aan de vu, bij studenten en bij staf. De studenten hebben daarbij het voortouw genomen, en vervolgens die vu-hoogleraren gemobiliseerd die op dat gebied expertise hadden. Allereerst De Gaay Fortman, met zijn politieke achtergrond en zijn ervaringen bij de Verenigde Naties. En anderen, zoals Onvlee – een adviseur met kennis van Indonesië en met een zendingsachtergrond, en Siertsema, de eerste vu-hoogleraar met werkervaring in Afrika. Maar ook door inspiratie uit een wijdere kring aan te trekken, vanuit de politiek, de Novib, en de Wereldraad van Kerken. Met prominente pleitbe-

Kleine luyden in ontwikkeling; Perfect Service; pag 55

55

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen