Bijzondere chemie?! - pagina 205

F A R M A C O C H EM I E

Mulder werden beëindigd, Van Ginneken werd hoogleraar aan de Katholieke Universiteit Nijmegen, en Bultsma overleed in 1986. Verder ging in 1987 Rekker met emeritaat. Zo was er medio jaren tachtig een geheel nieuwe situatie ontstaan. Twee hoogleraren en twee onderzoekslijnen. Hoewel de structuur helder was geworden, de ambities duidelijk aanwezig waren en de studenten geïnteresseerd bleken, waren de problemen echter aanzienlijk. De ene bezuiniging na de andere werd aangekondigd, wat voor een vakgroep met weinig externe steun dubbel ernstig was. Bovendien werd de nieuwe subdiscipline binnen de Subfaculteit Scheikunde nog steeds enigszins argwanend bekeken: te veel biologisch, te zeer toegepast en geen harde chemie. De kans om 'wegbezuinigd' te worden, was enkele malen duidelijk aanwezig. Uiteindelijk slaagde de vakgroep erin een sterke plaats te veroveren. Eerst in Nederland en internationaal en daarna pas binnen de Vrije Universiteit en uiteindelijk ook binnen de faculteit. Vermeulen bestudeerde in zijn onderzoek de rol van actieve intermediairen bij het metabolisme van farmaca. Een belangrijk resultaat was de opheldering van de vorming en toxicologische eigenschappen van chemisch reactieve metabolieten van paracetamol door Cytochroom (Cyt.) P450. Dit leidde tot de ontwikkeling van geheel nieuwe analoga van paracetamol met verbeterde pijnstillende werking, maar zonder levertoxische eigenschappen. Bioactivering door Cyt. P450 (bijvoorbeeld door de vorming van radicalen en andere elektrofiele intermediairen), bleek ook een cruciale rol te spelen in de toxificatie van diverse andere chemicaliën en geneesmiddelen. Een andere benadering leidde tot de ontwikkeling van selectieve, op selenium gebaseerde, therapeutische middelen tegen de niertoxiciteit van cisplatin en de levertoxiciteit van het cytostaticum fotemustine. Vooral door de inbreng van dr. J. N. M. Commandeur (in 1 9 9 0 gepromoveerd op een nieuw toxiciteitsmechanisme voor halo-alkanen en -alkenen) zijn er nog verschillende bioactiveringsmechanismen van seleenverbindingen ontdekt, die in de literatuur veel aandacht hebben gekregen. Het samenspel tussen de enzymen glutathio-S-transferase en B-lyase speelde hierbij steeds een belangrijke rol. Ook een nieuwe computationele onderzoekslijn werd opgestart. Dit gebeurde niet met de toen gebruikelijke Quantum Structure Activity Relation-benaderin-

207

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen