De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 199

DU

PLESSIS-SAAK

gemaakt jegens de opvattingen van Du Plessis, want 'hy het sy vroeere leermeester se kenotiese standpunt in ronde woorde gerepudieer', zoals P.S. Erasmus vaststelde in zijn studie over de theologische opvattingen van Du Plessis. Du Plessis zelf reageerde op het boek van Müller door het een stuk 'onverhole polemiek' te noemen. 319 Müller schreef, opmerkelijk weinig geschrokken, aan Van Gelderen: Op my proefskrif is oor die algemeen baie gunstig reageer-behalwe van die kant van Prof. du Plessis (soos te verwagte). Op sy kritiek van 3 artiekels, het ek repliseer - wat hy gepubliseer het sonder verdere kommentaar. 320

Ook Du Preez werd door Hepp gezet op een onderwerp waarmee hij moest botsen met zijn vroegere Stellenbossche leermeester; het voorstel van Du Preez in zijn proefschrift geen aandacht te geven aan de positie van Du Plessis wees Hepp ronduit af. In Die dualistiese Inspirasieleer (1933) heeft Du Preez, hoe vriendelijk verwoord ook, de dualistische schriftbeschouwing van Du Plessis duidelijk afgewezen. 321 Zijn studiegenoot Groenewald meldde aan F.W. Grosheide dat het proefschrift van Du Preez in Zuid-Afrika 'heelwat belangstelling' wekte, 'hoewel dit verskillend beoordeel word, aangesien geen een van die groepe waarin ons op teologies gebied gedeel is volkome daarmee instem nie'. 322 Ook een volgende door Hepp begeleide dissertatie, Vorme en karakter van die biblisisme van de Dopper B. J. de Klerk, vier jaren later verdedigd, had duidelijk verband met de Du Plessis-zaak. De betrokkenheid van de v u bij de kwestie-du Plessis was dus evident. Sommige van haar Zuid-Afrikaanse alumni stelden zich openlijk op tegenover Du Plessis, zoals E. E. van Rooyen,}. D. du Toit, H. A. Lamprecht en anderen. De opvattingen van Du Plessis waren volgens hen niet te verenigen met de confessionele ruimte binnen de kerk en zijn onderwijs stond dan ook haaks op de ondertekening van zijn belofte van trouw daaraan. Anderen daarentegen hadden kerkrechtelijke bezwaren tegen de formele aanklacht. Of zij vonden zo'n aanklacht geen goed middel ter bespreking van de ingewikkelde betrokken problematiek. Ook was de zaak opgeblazen. E. P. Groenewald bijvoorbeeld stelde eind 1931: 323 Die moeilikheid is hier dat allerlei aan Prof. dP. toegeskrywe word, wat hy niet leer nie, om daardeur groter verskille te kan konstateer. Eientlik is die verskille so gering dat dit nie so 'n saak regverdig nie.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen