Kleine luyden in ontwikkeling - pagina 54

terugblikken

een stimulans geweest is voor de Nederlandse betrokkenheid bij de ontwikkelingsproblematiek, en voor het engagement van de vu. Het congres heeft veel mensen persoonlijk gemotiveerd en ook mij verstevigd in het besluit te proberen op dat terrein werkzaam te zijn. Van de meeste sprekers kan ik me echter niets meer herinneren. Behalve mr. Itty wiens verhaal een gepassioneerde en indrukwekkende oproep was. Wat mij toen een beetje dwars zat was de aanwezigheid van grote Nederlandse ‘namen’ die op ernstige wijze en soms met hartstocht het goede doel leken te monopoliseren. Aan het einde van het congres mochten alle deelnemers een financiële bijdrage leveren aan een project, dat zeer summier met enkele technische vaagheden werd gepresenteerd. Toen ben ik opgestaan en heb gevraagd of het nu niet paste – uit respect voor de verre naaste – in het kort iets meer concreets te zeggen over de mensenwereld in en rondom het project, in plaats van ons te vragen slechts wat geld te geven. Dat viel niet best: de voorzitter wees op het gebrek aan tijd en verklaarde de vergadering voor gesloten. Het was nog de tijd van het grote vertrouwen in de leiders. Het toneelstuk ‘Korczak en de kinderen’ vond ik hartverscheurend. De wereld van humaniteit, liefde en verantwoordelijkheid overgeleverd aan een ideologisch gedreven mensverwoestende organisatiemachine. Het heeft mij voor altijd zeer op mijn hoede doen zijn voor de nazaten van Robespierre. De in die tijd op de voorgrond tredende corpsleden (zoals: Sam Koster, Johan van Oostveen, Jan Nico Scholten, Bas de Gaay Fortman) verzetten zich tegen de traditionele arp-politiek ten aanzien van de ‘verre naaste’, die nogal kolonialistisch en zeker paternalistisch bleef aandoen. Ze zochten, in lijn met de oude tendens om over de grens te kijken, een alternatieve benadering van de problematiek van de ex-kolonies. Misschien zat daar een protest in, die elke jongere generatie ten aanzien van de oudere pleegt te demonstreren. Maar de keuze van het veld waarop dit uitgevochten werd, dat van het buitenlandbeleid, had ook te maken met het feit dat wij in Nederland nog steeds niet af waren van onze laatste koloniale stuiptrekkingen, en ons behoorlijk met onze relatie met de rest van de wereld bezighielden. Daarnaast speelde bij het christelijk deel van de bevolking, en vooral bij het gereformeerde deel een rol, dat de zending was geëvolueerd en vaak meer verlichte geluiden liet horen ten aanzien van de wereld buiten Europa dan de

Kleine luyden in ontwikkeling; Perfect Service; pag 53

53

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen