De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 395

A F S C H E I D VAN

394

PENNING

Bavinck bezocht Zuid-Afrika toen het wetsontwerp nog niet in de Volksraad aangenomen was. Hij liet zich breed informeren, door studentenorganisaties, academici, kerkelijke leiders, politici en hoge ambtenaren. Eerste minister Verwoerd had kennelijk geen behoefte aan een gesprek, maar Bavinck sprak wel met enkele andere ministers, M. C. D. de Wet Nel, J. de Klerk en B. J. Vorster. Hij liet zich niet alleen informeren, hij bracht ook de internationale bezwaren tegen het wetsontwerp naar voren: het zou de vrijheden van de universiteiten en van de studenten beperken. En de wet zal de persoonlijke contacten tussen blank en zwart doen verdwijnen. Aan de pers meldde hij dan ook: 'I still feel that the Government are not solving the race problem in the best way'. 347 In zijn niet-gepubliceerde eindrapport onderstreepte Bavinck zijn bezwaren tegen de wet, maar tegelijkertijd bekende hij ook enig optimisme te koesteren: 'in a much wider circle than I had ventured to hope the weak points of this Bill are realized. The unworkability of this act will mean that in its application every time and again new decisions will have to be taken and in my opinion there is reason to hope that in taking these decisions the sharp edges of the act can and will be filled ofF. 348 Bavinck stond tegenover blank Zuid-Afrika met 'kritische sympathie'. 349 Hij was een bruggenbouwer - niet voor niets leidde hij het eerste publieke debat over de apartheid aan de v u , op 9 november 1959, georganiseerd door het studentencorps. 350 Bavinck erkende de zwaarte van de rassenproblematiek voor Zuid-Afrika en weigerde een fundamenteel banvonnis uit te spreken over de voorstanders van het apartheidsbeleid. 351 Niet dat hij geloofde in die apartheidsoplossing. Hij verwierp het apartheidsdenken, inclusief de zogenaamde bijbelse verdediging ervan. Maar van opgefokte zaken als de gelijkstelling van de apartheid met de jodenvervolging gruwde hij en hoezeer hij zich publiek uitsprak tegen de apartheid, van een actievoerder had hij weinig. Hij sympathiseerde zoals gezegd met Buskes, maar trad niet toe tot diens Comité Zuid-Afrika, opgericht in november 1957. 352 Menige vu-student had in 1959 overigens geen geduld meer voor zijn genuanceerde stellingname. 'Sinds ik een paar jaar geleden een christen-Zuid-Afrikaan in het openbaar driemaal [sic!] achtereen een rechtstreeks antwoord hoorde weigeren op een vraag, of hij bereid was met een Bantoe samen aan één tafel in de kerk het avondmaal te

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen