Bijzondere chemie?! - pagina 188

THEORETISCHE

CHEMIE

tig van zogenaamde niet-lokale dichtheidsfunctionalen of

gga's

(Ge-

neralized Gradiënt Approximations). Deze werkten met functionalen die niet alleen van de lokale dichtheid afhingen, maar ook van afgeleides daarvan. De nieuwe GGA-functionalen gaven een nauwkeurigheid die bijna altijd veel beter was dan die van het h F-model. Voor systemen als overgangsmetaalcomplexen was het zelfs zo dat de g g a resultaten konden concurreren met de beste 'ab initio' post-HF-me190

thodes. De tweede oorzaak voor de populariteit van de DFT-methodes was gelegen in de veel grotere efficiëntie van de berekeningen. Daaraan heeft de methode die bij de Vakgroep Theoretische chemie van de Vrije Universiteit ontwikkeld was, veel bijgedragen. Het Amsterdamse programmapakket, met de naam Amsterdam Density Functional (adf),

was ook commercieel een succes. Het bedrijf Scientific Com-

puting & Modelling n.v., dat door de Vakgroep Theoretische Chemie werd opgericht en 1 0 0 % eigendom van de Vrije Universiteit was, verkocht a d f over de hele wereld, a d f was onder andere zeer populair in Japan. Het is interessant op te merken dat W. Kohn (van de University of California in Santa Barbara) al in 1965 de d f t publiceerde. Hij kreeg hiervoor in 1 9 9 8 de Nobelprijs. De d f t kon in principe de verklaring leveren voor de goede resultaten van de Xa-methode. De d f t heeft inmiddels geleid tot veel betere functionalen dan de Xa-functionaal. Een hoofdlijn van het onderzoek aan de Vrije Universiteit is de verdere ontwikkeling van de d f t geweest. Dit heeft belangrijk inzicht opgeleverd in de werking van het Mo-model van de d f t , de zogenaamde Kohn-Sham-methode. Het theoretische werk van Baerends aan de Kohn-Sham-methode (in samenwerking met dr. O.V. Gritsenko) is erg opgevallen en heeft sterk bijgedragen aan de zeer goede citatiescore van de sectie. Er is door de jaren heen aan de Vrije Universiteit ook veel gewerkt aan het uitbreiden van de toepasbaarheid van de DFT-methode, onder andere op relativistische effecten. Er is lange tijd storingstheorie gebruikt voor het berekenen van deze effecten (voor het eerst in het promotieonderzoek van Snijders). In de jaren negentig is in het promotieonderzoek van drs. E. van Lenthe echter een fundamenteel nieuwe aanpak ontwikkeld. Deze werd onder de naam 'zo r a ' (Zero Order Regular Approximation) veel gebruikt en leidde tot veel toepassingen van het ADF-programma voor met name verbindingen van zware ele-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen