De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 185

POTCH EFSTROOM

ties als preses van classicale en provinciaal-synodale vergaderingen. Maar nogal wat de hoogleraren van de v u stonden achter Geelkerken en zij waren niet bijster gecharmeerd van Waterinks benoeming; vier docenten uit de literarische faculteit maakten dan ook kanttekeningen bij diens benoeming, omdat hij behalve in de literaire ook (als buitengewoon hoogleraar in de catechetiek) in de theologische faculteit werd benoemd en bovendien zijn radicaal als gereformeerd predikant behield. 255 Het sterk verwoorde advies van de Faculteit der Letteren, alleen benoeming van Waterink te kunnen aanvaarden, is tegen die achtergrond dus tamelijk verrassend. Verwoordde het wel de mening van de gehele faculteit? Hoe diep zat het bezwaar tegen Waterink? Een paar punten verder op de agenda voor dezelfde curatorenvergadering van 8 mei 1 9 2 6 waarin het benoemingsvoorstel-Waterink binnenkwam, stonden gesprekken geagendeerd met de vier leden van de senaat (R. H. Woltjer, H.J. Pos, P.A. Diepenhorst en Chr. Zevenbergen) die overgegaan waren tot de Gereformeerde Kerken in Hersteld Verband. 256 Het kan zijn, dat er onvoldoende tijd was voor besluitvorming rondom het benoemingsvoorstel-Waterink, maar men krijgt sterk de indruk dat het curatoren beter leek de resultaten van die samensprekingen maar eerst af te wachten. Het kan zijn dat zijn gevorderde leeftijd tegen Los telde en dat hij weinig wist van experimentele psychologie,257 maar zoveel is duidelijk, dat het heel moeilijk is de benoeming van Waterink los te zien van de uitwerking van de 'Geelkerkenkwestie' op de v u . Voorstanders van Waterinks benoeming zagen kennelijk in hem de man die het wantrouwen in de achterban jegens de v u beter kon verminderen dan de progressieve Los, ondanks al zijn getoonde pedagogisch deskundigheid. En zo werd Waterink dus benoemd. 258 Los liet zich niet kennen. Naast zijn predikantschap schreef hij in de jaren erna tal van studies, waaronder drie uitstekende pedagogische handboeken. De afwijzing van Los betekende ook, dat voor 1 9 4 0 niemand met een Zuid-Afrikaanse achtergrond aan de v u is aangesteld tot hoogleraar. Ferdinand Postma was benoemd, maar wilde niet komen; Los had graag hoogleraar aan de v u geworden, maar de v u wilde hem niet hebben. Over een derde Zuid-Afrikaanse kandidaat werd in 1930 gesproken in het kader van de uitbreiding van de faculteit van wis- en natuurkunde; de beoogde geoloog L.T. Nel liet echter weten niet beschikbaar te zijn. 259

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen