Een buitengewone plek voor bijzondere kinderen - pagina 165

herinneringen aan de tijd op het paedologisch instituut

164

nistratie van een bouwbedrijf. Ze trouwde en kreeg een dochtertje en een zoontje ‘alsof ik het levend bewijs van een voorbeeldenboekje over rolmodellen ben’. Haar pi-tijd heeft ze als positief ervaren: ‘Ik heb nooit geheimzinnig gedaan over mijn verblijf op het pi. Natuurlijk vertel je zoiets niet aan iedereen, maar als het ter sprake komt, vertel ik het gewoon. Het is toch een belangrijk deel van mijn verleden en het heeft me voor een deel ook gevormd. Mijn familie en de meeste goede vrienden weten het dan ook. Ik ga er ook “gewoon open” over zijn tegenover mijn kinderen als ze straks wat ouder zijn. Ik heb me er nooit voor geschaamd dat ik drie en een half jaar op het pi heb gezeten.’ Gerrit, tot slot, begon na zijn ontslag op een gymnasium op advies van het hoofd van De Pionier, Sip Ensink. Dan zou hij immers te maken krijgen met gemotiveerde leerlingen. ‘De docenten wisten dat ik Asperger had en mijn vader is aan het begin van het eerste jaar daar iets over komen vertellen; iets wat hij heel erg moeilijk vond. De reacties op dat verhaal waren wel positief. Het gymnasium viel enigszins tegen; ik werd er een beetje gepest en tegen de verwachting in waren die verwende notaris‑ en dokterszoontjes totaal niet geïnteresseerd in studie, daar heerste zelfs een soort taboe op. Mede omdat ik het leren van Latijn en Grieks niet erg zinvol vond, ben ik op mijn veertiende overgestapt naar een “gewone” middelbare school (atheneum). Omdat daar ook nogal wat allochtone kinderen kwamen die koste wat kost wilden vooruitkomen en maatschappelijk opklimmen, heerste hier meer de studiesfeer die ik zocht. Ook hier wisten de docenten dat ik Asperger had, omdat ik daarover een verhaal had geschreven. Later heb ik het ook aan mijn klasgenoten verteld. Ik ben met mooie eindexamencijfers weggegaan en studeer sinds zomer 2003, d.w.z. sinds mijn 18e, Technische Natuurkunde aan de Universiteit Twente, hetgeen inhoudelijk heel goed blijkt overeen te komen met wat ik zocht.’ Gerrit kreeg nazorg van het pi in de vorm van een praatgroep, waar men ervaringen uitwisselde. Ook hij kijkt zonder rancune terug op zijn pi-tijd, die nog maar zo kort achter hem ligt: ‘Ik ben nooit geheimzinnig geweest over mijn pi-verleden, waarom zou ik?’

Een buitengewone plek; Perfect Service; pag 164 2e proef

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen