Een buitengewone plek voor bijzondere kinderen - pagina 150

herinneringen aan de tijd op het paedologisch instituut

hetgeen mijn verlangen om terug te keren naar het gezin waar ik thuishoorde er niet groter op maakte.’ Net als Jacqueline kijkt ze terug op een plezierige tijd met medepupillen en leiding: ‘Van de groepsleiding kan ik mij nog veel namen herinneren. Als eerste noem ik Ankie de Jong; zij was mijn mentor, mijn persoonlijk aanspreekpunt bij wie ik altijd voor raad en daad terecht kon. Zij had ook regelmatig (eens per twee maanden of zo) voortgangsgesprekken met mijn vader. Verder heb ik herinneringen aan Mariëlle, Gerda, Arnold en Marianne. Soms kwamen er wel eens andere leiders invallen. En invallers probeerden we steevast uit, bijvoorbeeld door te gaan ontsnappen. Maar bij de vaste leiding had ik daaraan geen behoefte. Ik had immers totaal geen heimwee. Ook kan ik mij Betsie, een Surinaamse kokkin die wij altijd Kokkie noemden, goed herinneren. In de pauze stonden we regelmatig bij het keukenraam en werd ons vaak door Kokkie wat lekkers gegeven.’ Gerrit kwam in de leefgroep ‘Kapitein Haddock’ terecht. Dat was in een tijd dat de dagbehandeling populair was geworden. Kinderen gingen overdag naar de school De Pionier en kwamen in de pauze tussen de middag en na schooltijd in de leefgroep en vertrokken na het avondeten naar huis. Iemand van de leiding zette ze dan op de tram of bus. In schoolvakanties ging de leefgroep gewoon door. In de zomermaanden kregen pupillen drie weken vrijaf en in de kerstvakantie een week. Inmiddels was er een specialisatie ingevoerd in leefgroepen, zo weet Gerrit te vertellen: ‘Er waren leefgroepen voor drie categorieën. Categorie a (voor kinderen uit probleemgezinnen of zoiets), categorie b (ik weet niet waarvoor) en categorie c voor kinderen met stoornissen uit het autismespectrum of aanverwante contactstoornissen. Elke categoriegroep was dan weer onderverdeeld in drie subgroepen, twee voor kinderen die dag en nacht bleven, en een voor kinderen die er alleen overdag waren. Dus ik zat in de daggroep van categorie c. Deze groep bestond uit acht kinderen, bijna uitsluitend jongens; slechts eenmaal was er eens een meisje bij.’ Anders dan in de periode Waterink had de groepsleiding nu een goede opleiding voor dit werk ontvangen. Bovendien was er minder verloop door te lage salarissen. Iemand met een lange staat van dienst is Sylvia Robert, die met een diploma hbo-jeugdwelzijnswerk (Sociaal Pedagogische Hulpverlening) direct na haar afstuderen op het pi als groepsleidster terecht kwam, waar ze in 1985 op 21-jarige leeftijd

Een buitengewone plek; Perfect Service; pag 149 2e proef

149

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen