'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 48

eredoctoraten

ting van de Vereniging voor Calvinistische Wijsbegeerte in 1936 werd de 60-jarige nestor Bohatec onmiddellijk en enthousiast lid. Zijn het daaropvolgende jaar verschenen studie over Calvijn en de staat maakte grote indruk op Dooyeweerd. Omgekeerd toonde Bohatec zich niet minder geïmponeerd door Dooyeweerds toen verschenen studie De wijsbegeerte der wetsidee. De roem van dat boek houdt tegenwoordig gelijke tred met het slechte gerucht over de zware stijl waarin het zou zijn geschreven. Des te opmerkelijker dat Bohatec kort na verschijning in 1935 repte over ‘het genoegen’ waarmee hij de studie had gelezen. Promotor Dooyeweerd en erepromovendus Bohatec waren sindsdien wapenbroeders. Daarmee is niet gesuggereerd dat de erepromotie een vriendendienst was. Bohatec had zoveel wetenschappelijke inhoud en lag zozeer op gereformeerde koers dat de promotie meer dan gerechtvaardigd was. Ook al was hij dan niet zo mediageniek, om het in moderne termen uit te drukken.

jan schouten (1950) Wie anno 2007 aan Jan Schouten (1883-1963) denkt, denkt aan een voorbije wereld. Jan Schouten, tussen 1933 en 1956 fractievoorzitter van de Antirevolutionaire Partij (arp) en tijdens de oorlog een onverschrokken verzetsman die zonder ironie het predikaat ‘held’ verdient, was een gereformeerde mannenbroeder zoals Nederland na hem niet meer kende. Een autodidact wiens loopbaan een variatie was op de aloude uitdrukking ‘van krantenjongen tot miljonair’. In zijn geval: van schippersknecht tot directeur van de Rotterdamse Boaz bank. Voor de oorlog diende Schouten nog onder de onaantastbare Hendrikus Colijn. Maar toen al gaf hij blijk van een onafhankelijke geest en een sterke persoonlijkheid. Na de oorlog trad zijn leiderschap onverbloemd aan de dag. Gevleugeld zijn de woorden die hij, sterk vermagerd, sprak bij terugkeer uit het concentratiekamp: ‘Ik ben niet veranderd.’ Schouten keerde zich tegen de gedachte aan een ‘doorbraak’ tussen de diverse politieke en maatschappelijke ‘zuilen’ en wenste het vooroorlogse bestel in ere te houden. Hij was de enige niet: de Nederlandse kiezer zou na 1945 voornamelijk langs traditionele lijnen stemmen. Pas later, in de roe-

47

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen