'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 138

eredoctoraten

denal, scheef Lyons, onderging invloed van de dichters die hij in zijn jonge jaren vertaalde: Allan Ginsburg, William Carlos Williams en vooral Ezra Pound – een dichter, die na 1945 overigens in een slechte reuk kwam te staan vanwege zijn sympathie voor het fascisme. Ook als minister bleef Cardenals dichtershart kloppen, aldus Lyons: als minister van Cultuur droeg hij zorg voor betaalbare boeken, die voor iedereen toegankelijk waren. Ook professor P. J. D. Drenth, die enkele vraagtekens had geplaatst bij de toekenning, was nu ‘om’. Hij schreef erepromotor Mineke Schipper onder de indruk te zijn van Cardenals ‘vanuit evangelisch motief geïnspireerde visie op maatschappij, cultuur en onderwijs, en de wijze waarop hij als minister van cultuur deze visie in praktische toepassing heeft omgezet’. Het had overigens maar weinig gescheeld of Cardenal had het eredoctoraat geweigerd. Hij had helemaal geen zin in een ‘circus’, vertelde hij de bevriende theoloog en journalist Hans Snoek, verbonden aan het Baptistenseminarie in Managua. Aan aandacht van de media had Cardenal een broertje dood, zo gaf Snoek door aan Gert J. Peelen, redacteur van vu-Magazine. Zelfs hij, Snoek, ontving aanvankelijk een ‘botte afwijzing’ op een interviewverzoek. Ten lange leste stemde Cardenal toch toe en legde hij nog eens uit waarom hij zo lang geaarzeld had het eredoctoraat te aanvaarden. ‘Eerlijk gezegd zie ik nogal op tegen de lange reis en alle activiteiten die nu eenmaal bij zo’n eredoctoraat horen. Bovendien voel ik me bij dat soort gelegenheden altijd zeer ongemakkelijk. De persoon Cardenal komt teveel centraal te staan, terwijl al die mensen, die echt aan de basis de Nicaraguaanse cultuur hebben verspreid, naamloos blijven.’ Hij nam de bul desondanks in ontvangst, omdat die ‘een belangrijke internationale erkenning is voor Nicaragua en de revolutie’. Nicaragua en de revolutie: het land was na de sandinistische revolutie van 1979 ook voor progressief-christelijk Nederland, evenzeer als voor links Nederland, minstens een decennium lang het land van belofte. Dat om eredoctor Cardenal ook nog het romantisch waas hing van een dichterlijk minister, die tot in zijn uiterlijk (alpinopet) een oudere uitvoering leek van de revolutionaire held Che Guevara, maakte de betovering niet geringer. Ook aan de grachtengordel ging niet voorbij dat dichter-minister Cardenal tot doctor was verheven. Maar de aandacht had nog veel gro-

137

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen