'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 150

eredoctoraten

Die wens kon Soeteman, en in zijn voetspoor de rechtenfaculteit als geheel, wel gebruiken. Zij was teneinde raad en won, bij monde van decaan prof. mr. P. Vlas, maar advies in van oud cda-minister van Buitenlandse Zaken en inmiddels rechter van het Internationaal Gerechtshof in Den Haag, prof. mr. Peter Kooijmans. Kooijmans oordeelde op 6 oktober 1999 stevig: de Vrije Universiteit moest niet zo schichtig doen. Hij had de voordracht gelezen en het leek hem dat Fernandez ‘niet vanwege haar wetenschappelijke, doch vanwege haar maatschappelijke activiteiten voor een ere-doctoraat (is) voorgedragen’. Kooijmans voegde daaraan toe: ‘Als je in het hedendaagse Maleisië maatschappelijke activiteiten bedrijft, moet je al van zeer introverte huize zijn om niet met de autoriteiten in conflict te komen. Dat element mag dus eigenlijk in de overwegingen bij de verlening geen rol spelen.’ Kooijmans las ook Hare Majesteits ambassadeur ter plaatse de les: ‘Dat, zoals de ambassadeur vreest, de Maleisische regering zich nauwelijks zal kunnen voorstellen dat de Nederlandse regering geen actieve rol speelt bij de verlening van een eredoctoraat, lijkt mij klinkklare onzin. Maleisië heeft hier in Den Haag een ambassade en die weet duvels goed (of behoort te weten) dat de zaken hier niet zo liggen. Kok is geen Ceauçescu.’ Dankzij Kooijmans’ besliste optreden kwam alles goed. Rector magnificus prof. dr. T. Sminia erkende dat enkele dagen later ook: ‘Uw betekenisvolle bijdrage aan de besluitvorming wordt door het Rectorium bijzonder op prijs gesteld.’ Een jaar later, op 20 oktober 2000, stond Irene Fernandez in de aula, waar ze een klinkende toespraak hoorde van erepromotor Ivan Wolffers, die haar creativiteit, haar ‘scherpe analytische geest en haar tomeloze inzet’ roemde. Ze was inmiddels de schok te boven, die ze kreeg toen ze hoorde dat zij, die nooit een universiteit had bezocht, was uitverkoren tot eredoctor. Erepromotor Wolffers was trots op zijn bijzondere promovenda. Tegen Ad Valvas merkte hij op: ‘Maar weinig onderzoekers op de universiteiten zijn bereid om echt de wijken in te gaan. Ik vind het leuk dat het eredoctoraat nu eens niet gaat naar iemand die duizend artikelen heeft geschreven.’ De dictatuur Maleisië zag er de lol niet van in, maar liet het er tandenknarsend bij zitten.

149

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen