Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 280

veiligheid en integriteit

ingenomen door Leo Huberts die de voorliggende zeven jaar bijzonder hoogleraar politiestudies en veiligheidsvraagstukken was geweest. Opvolger Boutellier bekleedde dit professoraat slechts twee jaar. In 2006 werd de psycholoog namelijk benoemd op de nieuwe, bijzondere leerstoel veiligheid en burgerschap die deels werd gefinancierd door de gemeente Amsterdam en het politiekorps Amsterdam-Amstelland. De leerstoel droeg de naam van Frans Denkers, een spraakmakende politiepsycholoog. Denkers had zich reeds in de jaren zeventig gekant tegen de ras opgeld doende opvatting dat de overheid, i.c. politie en justitie, voor een veilige leefomgeving garant moesten staan. Volgens Denkers, die in 2000 was overleden, was dit primair een zaak van de burgers zélf.57 Denkers had fors tegen de stroom moeten oproeien; ‘zelfredzaamheid’ vereiste immers verantwoordelijkheidsgevoel: een publieke moraal die, als gevolg van ontzuiling en secularisatie, aan kracht inboette. De civiele gemeenschappen, met hun bestel van normen en waarden, brokkelden gestaag af, constateerde Boutellier in zijn oratie ‘Nodale orde’ waarmee hij in september 2007 zijn nieuwe leerstoel aanvaardde. De Nederlandse samenleving werd van haar moreel kompas beroofd, met als gevolg dat zij, midden in grote ontwikkelingen als globalisering, individualisering en informatisering, grote moeite had de juiste richting te vinden. Een overzichtelijke, tamelijk hiërarchische samenleving had plaatsgemaakt voor een horizontale netwerksamenleving zonder coherente gemeenschapsidee.58 Toch nam Boutellier niet louter desintegratie en fragmentatie waar. Netwerken waren meer geordend dan ze op het eerste gezicht leken; ze deelden vele knooppunten waarvan de sterkte niet, zoals vroeger in de verticale samenleving, werd bepaald door gehoorzaamheid of gezag, maar door controle en vertrouwen. Binnen deze ‘nodale orde’ (van ‘nodus’, latijn voor knooppunt) deed de overheid er goed aan zich faciliterend en toezichthoudend te manifesteren. Een concrete invulling van deze rol leek echter ook voor Boutellier nog in de toekomst verscholen te liggen. ‘Ik zou bijna zeggen,’ besloot hij zijn tweede oratie in drie jaar, ‘zij is er om de boel een beetje bij elkaar te houden.’ De overheid moest corrigeren en stimuleren, ondersteunen en verbinden, zónder zedenmeester te worden. ‘Het beschavingsoffensief dat thans is ingezet neemt soms wel erg drastische vormen aan,’ meende Boutellier.59 Dat offensief (‘Fatsoen moet je doen,’ in de woorden van premier

279

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen