Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 114

een grote broek aantrekken

Mundus had er, de bijbel en de nuance allang voorbij, geen oor voor. Kuypers doelmiddelmethode legitimeerde de staat als instrument van de heersende klasse en rechtvaardigde alzo de vigerende productie‑ en eigendomsverhoudingen, ergo: de onderdrukking van het proletariaat.33 De praxeologie van Brasz was een eerstehulpgids bij sociaal-psychologische ongelukken en ongemakken in bestuurdersland, zonder dat de ongelijke en gefixeerde maatschappelijke verhoudingen in ogenschouw werden genomen, laat staan dat ze werden geslecht.34 Een even hard oordeel velde Mundus over het niet-westers sociologische onderzoek dat onder leiding van Schoorl plaatsvond. Diens onderzoekers De Goede en Segaar hadden in de sloppenwijk Azam Basti, in het Pakistaanse Karachi, niet alleen onderzoek gedaan maar ook opbouwwerk verricht. Dit weerhield Mundus er evenwel niet van de niet-westers sociologen een gebrek aan engagement te verwijten. Ze staarden zich blind op deelgebieden, los van enige historische of sociale context; ‘voortgesproten uit het westers imperialisme’ hield de niet-westerse sociologie zich volgens Mundus verre van de mondiale koloniale en imperialistische wanverhoudingen. Terwijl onderzoekers naar verre oorden trokken, werd ‘ons’ Suriname door Nederlandse en Amerikaanse ondernemers leeggeroofd. ‘Surinaamse gemeenschapsgelden en Nederlandse “ontwikkelingshulp”,’ aldus Mundus, ‘worden benut om te bevorderen dat het profijt voor de buitenlandse ondernemer zo groot mogelijk wordt.’35 De subfaculteit sociologie, ten slotte, ging volgens Mundus evenzeer mank aan historische en maatschappelijke reflectie. Gestalten en getijden, het gewraakte handboek van Van Dijk en Kuiper Hzn, was weliswaar van de literatuurlijst gehaald, maar kennis van ‘kritiese’ en marxistische theorieën was allerminst voorradig. Van Zuthem kon de toets der rode kritiek evenmin doorstaan; hij kwam in zijn kritiek op het kapitalistische systeem volgens Mundus niet veel verder dan pleidooien voor mentaliteitsverandering. Strijden tegen verkeerde ideeën was echter niet genoeg; nodig was een diepgravende analyse van het kapitalisme, van klassen en klassentegenstellingen, om deze vervolgens uit de weg te ruimen. Daarmee viel of stond de maatschappelijke relevantie van de wetenschap, meende Mundus, en daarom was Fortuyn, vertrouwd met Marx en Marcuse, de eerst aangewezene voor het lectoraat sociologie.36

113

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen