Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 290

de broekriem aanhalen

289

Anton Hemerijck (1958), sinds 2009 decaan en hoogleraar institutionele beleidsanalyse. (foto victoria burgers)

Hoewel het naar de snelheid en omvang van de Haagse bezuinigingsgolf nog gissen was, stond het voor Hemerijck als een paal boven water dat de faculteit een ingrijpende discussie over haar disciplines wachtte, zowel over hun omvang als aantal. Samenwerking werd de komende jaren de prangende boodschap, vermoedelijk ook samensmelting. Meer doen met minder, waarbij de nieuwe decaan, na acht ‘Klandermansjaren’ waarin veel was geïnvesteerd in goed onderzoek, het onderwijs hoger op de faculteitsagenda wilde zetten. Per slot van rekening genereerde de instroom van studenten het grootste deel van de inkomsten.78 Niet dat onder Klandermans het onderwijs was verwaarloosd; na de geleidelijke invoering van de bamastructuur was al gauw de behoefte ontstaan het onderwijs eveneens van een kwaliteitsimpuls te voorzien. Bepalend hierbij was de oratie De vrolijke wetenschap waarmee psycholoog Jos Beishuizen in oktober 2004 het professoraat algemene onderwijskunde in de faculteit psychologie en pedagogiek aanvaardde. Beishuizen bepleitte een centrale plaats van het onderzoek in het onderwijs. Het mantra was ‘onderzoekend leren’, dat moest plaats-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen