Jaarboek 1927 - pagina 84

90 mochten vooribereiden voor de hen wachtende taak en de actie der in dit opzicht minder bevoorrechten onder ons volk. Allereerst is G e e s i n (k één uit de du'noien.de rü van oudere tijdgenooten, die 't heden verbinden met 't moeilijik maar mooi verleden. Hiji heeft nog meegemaakt de periode in welke positivisties-opgevatte natuurwetenschap en steeds wat uitheems-aandoend reveil wedijverden in pogingen het hart der Gereformeerde volks,groep te veroveren, dat wel tevergeefs scheen te wachten de wederkomst van het Calvinisme, waaraan ze in haar frissche jeugd zooveel had te danken. Ook G e e s i n k ontging immers evenmin 't olassieke schoon in de trekken der wei wat koele, maar toch fiere natuurwetenscfhap als de bekoring, die er lag in de warme roepstem, die hem lokte zidh over te geven aan z'n Heiland. Maar ook hij voorzag, hoe de synthese van die twee, door de ethische theologen gewaagd, moest mislukken, en achtte een nieuvre toekomst voor 't geestelijk en kerkelijk leven in ons vaderland eerst gewaarborgd door terugkeer tot G a 1 v ü n. Zoo bleven z'n iiiaam en persoon voor ons volk ook ver buiten de stad aan de Maas reeds op grond van deze oude (herinneringen mede omschenen door 't aureool, waarmee we onrwillekeurig heel die periode sieren.. Maar sinds z'n overkomst — in 1890 — naar Amsterdam kwaan 't op n'óg heel wat meer aan. Professor G e e s i n k was overtuigd van de mogelijkheid eener wetenschap, die z'n Gereformeerd geloofsleven niet telkens afbreuk zou doen, maar ten volle in harmonie daarmee kon leven. Deze overtuiging mooht eahter hem al bezielen bij het werk, ze kon toch het moeizame zinnen en peinzen niet vervangen. Vooreerst diende ihet gebied van 't zedelijke te worden afgepaald. Dat het niet onbegrensd mocht blijven naar de zijde van 't geloofsleven, dat dit laatste niet zedelijk van karakter was, had hij reeds ingezien toen 'hij de oplossing, door de ethische theologie voorgeslagen, verwierp. Thans diende het terrein van z'm vak ook beschermd tegen de annexatie-zucht van de mannen der natuurwetenschap, die pretendeerden alles zelf te zullen „verklaren" en daarom het werk, verricht op 'n gebied waarop ze met hun methoden nog weinig konden uitrichten, hoogstens als 'n voorbereidend ,,beschrijven" konden waardeeren. 'n Norm komt echter op physisoh gehied niet voor; door te onderstreepen, dat ze op 't terrein van 't zedelij'ke wel wordt gevonden, bereikte Professor G e e s i n k, dat het z'n leerlingen duidelijk werd, hoe de natuurikuiidige op dit veld niet slechts voorloopig tekort schoot, maar nimmer in 't bewerken daarvan met de methode der physica zou slagen. Het aanvankelijk met zooveel succes begonnen werk mooht hij niet lang in hetzelfde tempo voortzetten: wijlen Prof. J. W o 11 j e r diende

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen