Jaarboek 1982-1983 - pagina 24

losse schroeven te staan. Veronderstellen we vervolgens dat elke universiteit een eigen beleid kan volgen met specifieke keuzen en interuniversitaire taakverdeling, in onderwijs en onderzoek, dan kan de interne universitaire organisatie, naar faculteiten en studierichtingen, van instelling tot instelling zeer verschillen. Het is dan niet meer aannemelijk dat die organisatie uniform geregeld kan worden in en krachtens de Wet op het Wetenschappelijk Onderwijs. In de tweede plaats leert de TVC-ervaring dat de verantwoordelijkheid voor onderwijs en onderzoek in operationele zin bij de faculteiten moet blijven, maar dat het universiteitsbestuur meer verantwoordelijkheid en bevoegdheid zal moeten krijgen voor globale kaderstelling en profilering van faculteiten in interuniversitair kader, en voor het scheppen van dwarsverbindingen tussen faculteiten op het gebied van onderwijs en onderzoek. Ook de verantwoordelijkheid voor de structuur van een facultaire personeelsformatie, voor beslissingen tot opheffing van functies en tot facultaire reorganisaties, zal in sterkere mate bij het universiteitsbestuur moeten worden gelegd. Dergelijke bevoegdheden op universitair bestuursniveau, beperken de facultaire autonomie; het alternatief is echter dat de minister zijn macht binnen de universiteit steeds verder uitbreidt. Terwille van eigen beleidsvrijheid van en in de universiteit zal het universiteitsbestuur een sterkere positie moeten krijgen tussen de facultaire programmeur die geld kost, en de ministeriële bekostiger die belangstelling heeft voor de besteding. Als deze twee stellingen juist zijn, staan de grondslagen van de huidige wetgeving (WWO en WUB) ter discussie. De democratiseringsconceptie van de WUB berust immers op een vaste organisatie binnen de universiteit en op de strikte verdeling van bevoegdheden tussen leerstoel/vakgroep, faculteit en universiteit. De conceptie ging er o.a. van uit dat het universiteitsbestuur weinig met onderwijs en onderzoek van doen zou hebben en in het algemeen een beperkte taak had; de ingrijpende veranderingen en bezuinigingen van nu lagen echter achter de WUB-horizon. Een vraag die uit deze probleemstelling voortvloeit, is: gesteld dat er een universiteitsraad moet blijven en dat deze grotere bevoegdheden zou moeten krijgen tot globale kaderstelling en profilering van onderwijs en onderzoek, en verondersteld dat deze bevoegdheden met materieel gezag uitgeoefend moeten worden in de milde vorm van anarchie die een universiteit is - zouden dan wijzigingen moeten worden aangebracht in samenstelling, werkwijze enz. van de universiteitsraad? Personeelsbeleid Bezuiniging, taakverdeling en concentratie, maar ook de andere genoemde ontwikkelingen in onderzoek, onderwijs en organisatie stellen zeer zware eisen aan het personeelsbeleid. Het universitair personeelsbeleid zal evenwichtig moeten worden uitgebouwd. Aard en taak van de universiteit brengen met zich mee dat de mensen in dienst van de universiteit bepalend zijn voor het functioneren van de universiteit. De kwaliteit 22

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen