Jaarboek 1982-1983 - pagina 34

delen zal hebben. En voorts is het goed de verantwoordelijkheid voor de vele ingrijpende beslissingen, zoals die van de laatste tijd, te delen. Overigens het voorgaande kan alleen als allen van wie reglementair bestuursactiviteiten gevraagd kunnen worden genegen zijn, wanneer anderen hun beurt gekomen achten, dit onderdeel van hun overeengekomen taak waar te maken. Een kleine troostprijs voor niet al te gewilligen is wellicht dat het ongetwijfeld zo is dat zo'n bestuursfunctie het latere functioneren ten goede kan komen. Voor het rectoraat kan hier het volgende nog aan worden toegevoegd. Als voorzitter van het College van Dekanen en lid van het College van Bestuur functioneert de rector vaak als een intermediair tussen midden- en topniveau. Mede door de vaak intensieve contacten met de dekanen van (sub/inter)faculteiten leert hij die faculteiten goed kennen en weet welke problemen er aan de orde zijn. Dit is één der redenen die deze functie aantrekkelijk maakt. Omgekeerd kan hij in het College van Dekanen informatie uit het College van Bestuur doorgeven, zijn eigen inzichten toetsen en het overleg tussen de faculteiten bevorderen. De positie van het College van Dekanen als adviesorgaan voor onderwijs en onderzoek verdient overigens ook wettelijk verdere versteviging en erkenning. Voor een optimaal functioneren als overleg- en adviesorgaan ware een niet te groot college na te streven, voor een groter college zoals wij dat kennen pleit daarentegen zijn informatieve rol. Maar voor blijvend goed functioneren is ook hier in beide gevallen wisseling over de disciplines nodig, zowel wat betreft de voorzitter als de leden. Voorts vertegenwoordigt de rector onder meer de als primus interpares der hoogleraren de universiteit bij diverse gelegenheden. Vereenzelviging met één persoon moet hier niet gaan optreden, wat bij een te lang rectoraat practisch onvermijdelijk is. Na deze inleidende opmerkingen wil ik dan Uw aandacht vragen voor dat terugkijken en vooruitzien. Dat terugkijken zal geen volledig beeld geven en dat beschouwende vooruitzien zal beslist geen testamentair karakter moeten hebben. Beiden zou ik niet willen en kunnen maar bovendien voor U zou het uiterst vervelend en irritant zijn. In de afgelopen vier jaar heeft onze universiteit vierdagen gekend en werkdagen. Deze uitdrukking leerde ik van mijn eerste leermeester hier, prof.dr. G.J. Sizoo. Het woord werkdagen kan overigens gerust als een understatement beschouwd worden voor de dagen die de bestuurders in het laatste jaar aan hun taak wijdden. De in het zojuist gepresenteerde bestuursverslag besproken TVC-operatie vroeg veel werkkracht en inzet, maar ook de andere op gang gebrachte veranderingen én de lopende zaken vroegen veel tijd. Zo'n zware werklast laat zijn sporen na. Het bij voortduring geconfronteerd worden met een overvolle agenda, die alleen na geforceerd ingrijpen ruimte biedt voor bezinning en te rade gaan, kan niet te lang duren. De pro-rector Schenkeveld noemde het rectoraat eens de zwaarste baan die de universiteit kent. Ik onderschrijf dit niet helemaal. Nimmer moet onderschat worden wat het in deze tijd betekent voorzitter van het College van Bestuur te zijn. Zeker wanneer dit voorzitterschap op zo'n voortreffelijke wijze wordt vervuld als ik deze vier jaar van nabij heb mogen ervaren. En - een ander voorbeeld - de dekanen van de (sub/inter)faculteiten wisten deze jaren werkelijk wel 32

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen