Jaarboek 1986-1987 - pagina 117

de orde te herstellen. De enige bewindsman, die op zijn post bleef in Fort Amsterdam, de Minister van Justitie R.J. Isa, een bekwaam bewindsman wie het niet aan persoonlijke moed ontbrak, vroeg via het kabinet van de gouverneur - de waarnemend gouverneur was onmiddellijk naar Aruba vertrokken - de Koninkrijksregering om militaire bijstand krachtens de daarvoor in het Statuut en de Staatsregeling van de Antillen neergelgde mogelijkheid. De bijstand werd verleend door middel van de op Curasao gelegerde eenheid van het Korps Mariniers. Zodra de mariniers op straat kwamen, namen de rellenschoppers de benen. Onder de verse indruk van het door de stakers gebruikt geweld heeft men aanvankelijk aangenomen, dat de staking ook een politieke component had nl. openlijk verzet tegen het regeringsbeleid, dat de afgelopen veertien jaren sterk door voormannen van de Democratische Partij bepaald was. Die indruk werd versterkt, toen enkele weken na het herstel van de orde het zittende kabinet aftrad. Op naar mijn oordeel ontoereikende gronden kwam de Koninkrijksregering tot de conclusie, dat Jonckheer als gouverneur onmogelijk geworden was. Het Koninklijk Besluit, waarbij hij benoemd was, werd ingetrokken. Zowel het intrekken van zijn benoeming als de wijze waarop dit geschiedde, hebben Jonckheer diep gegriefd. Men had hem toegezegd dat hij in de Buitenlandse Dienst zou worden opgenomen en een ambassadeurspost zou krijgen. Met de uitvoering van die toezegging is ergerlijk getreuzeld. Een benoeming als ambassadeur in Venezuele lag voor de hand, maar men vond Caracas te dicht bij Curasao liggen. Het is tenslotte toch Venezuela geworden. Later is hij tot Ambassadeur in Costa Rica benoemd. Ogenschijnlijk een minder belangrijke post. Hij was echter tevens geaccrediteerd in de andere Midden-Amerikaanse Staten - met uitzondering van Guatemala. Door de politieke ontwikkelingen in dat deel van het Westelijk Halfrond en door het feit, dat wij aan een aantal landen daar niet onbelangrijke ontwikkelingshulp bieden, werd de post in San José eveneens een belangrijke. Zowel in de ambtelijke als in de persoonlijke sfeer maakte Jonckheer een afstandelijke indruk. Hij zei niet meer dan strikt noodzakelijjk was en gaf geen uiting aan zijn persoonlijke gevoelens. Had men eenmaal zijn vertrouwen gewonnen, dan bleek dat achter die wat koele zakelijkheid een hartelijk man school vol aandacht voor de persoon van zijn gesprekspartner. De discussies over zaken werden ook dan echter op strikt zakelijke basis gevoerd. Hij ging uit van de voortreffelijke regel dat zulke discussies beslist behoren te worden door de kracht van argumenten en niet door stemverheffing of vertoon van emoties. Hij had een gelukkig gezin. Het sterven van zijn eerste echtgenote in 1977 heeft hem zeer geraakt. Na zijn pensionering is hij eerst nog in de San José blijven wonen. Daarna heeft hij zich in Spanje gevestigd in Altea la Vieja in de provincie Alicante. Daar heeft hij slechts kort, nadat hij hertrouwd was, nieuw geluk gevonden. Onze gedachten gaan uit naar mevrouw Jonckheer-Van Veen, die zijn laatste moeilijke levensjaar zo bewonderenswaardig verlicht heeft. Aan mijn eerste erepromovendus Fijn Jonckheer denk ik met grote genegenheid. 115

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen