Jaarboek 1986-1987 - pagina 57

Ie niveaus van het geneeskundig handelen: diagnostiek, therapie en wetenschappelijk onderzoek, zal de bescherming van de patiënt in het oog gehouden moeten worden. Diagnostiek Een goede diagnose is noodzakelijk voor een goede therapie, maar daarmee is zeker nog niet elk diagnostisch onderzoek te rechtvaardigen. Als bijvoorbeeld bij een patiënt uitzaaiingen van een kwaadaardig gezwel worden gevonden, dan hebben alleen die diagnostische onderzoekingen naar de primaire zetel van het gezwel zin, die kunnen leiden tot een aanvaardbare therapeutisch ingrijpen. Elk ander diagnostisch onderzoek dient niet tot heil van de patiënt, hooguit tot bevrediging van de arts, of ten bate van de statistiek of van de wetenschap. Bovendien gaat het niet aan om een diagnostische ingreep te verrichten, die noodzakelijk is om tot (verdere) behandeling van de patiënt te kunnen overgaan, als er door de conditie van de patiënt een verhoogde kans is, dat hij zo'n ingreep niet overleeft. Het is dan een afwegen van risico's en een goede analyse daarvan is noodzakelijk. Maar meestal laat de ziekte van de patiënt niet toe dat er veel gelegenheid is voor een bezinning op het afwegen van de risico's. Door ons technisch kunnen dreigt het gevaar dat we alleen die voorstelling van de patiënt voor ogen hebben, die ons door de techniek wordt geleverd, zoals laboratoriumuitslagen, röntgenfoto's, biopsieën etc. Maar een patiënt is meer. Hij is een mens, een biologisch, sociologisch, psychisch en religieus wezen, dat alleen in zijn volheid kan worden beschouwd. Mellema zegt hierover: 'De idee van de integrale mens lijkt mij een dermate essentiële (en morele!) grondslag van de geneeskunde, dat de medische ethiek - dus wij allen - deze grondslag nauwlettend dient te bewaken". Fessel merkt op: er zijn geen ziekten, alleen maar zieke mensen'". Daarmee onderschrijft hij de multicausaliteit van een zieke. Hij spreekt dan ook liever niet over ziektes, maar over 'clinically expressed tissue reactions'. In een hoofdartikel in Medisch Contact concludeert Van Es, '... dat de zegeningen die de uitgebreide mogelijkheden van de moderne geneeskunde ongetwijfeld met zich brengen, tegelijkertijd het risico inhouden dat er minder goed naar de patiënt wordt geluisterd'. Hier voegt hij wel aan toe: 'Bovendien is thans menig arts zich van de communicatieproblematiek bewust, waardoor toch niet heel de mens uit het zicht behoeft te verdwijnen'". Luisteren is de basis voor een goede anamnese en deze heeft een groot aandeel in de diagnosestelling'^. Hoewel deze problematiek met deze bespreking niet is uitgediept, is het toch wel mogeijk om tot enkele praktische conclusies te komen: 1. De arts mag zich niet door alle technische gegevens laten verleiden om de totaliteit van de patiënt als volwaardig mens met een eigen personlijkheid uit het oog te verliezen en om geen rekening te houden met het feit dat ook de zieke mens een uniek individu is. Door dit uniek zijn wordt het zogenaamde 'klassieke 55

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen