Jaarboek 1986-1987 - pagina 104

scheid. Zoals voor vele hoogleraren en wetenschappelijke docenten betekende ook voor Gispen het bereiken van deze mijpaal niet, dat hij zijn wetenschappelijk onderzoek staakte of beperkte. Onverminderd ging hij door met zijn studie van het boek Genesis, waarvan drie delen in de serie Commentaar op het Oude Testament (Kok, Kampen, 1974, 1979 en 1983) blijvende monumenten zijn. Voordat hij echter het laatste deel van Genesis kon becommentariëren, gleed de pen voorgoed uit zijn vaardige hand. Arbeidzaam, zo mag men Gispens periode van activiteiten voor en aan de V.U. zeker typeren. Toen hij vlak na de oorlog zijn nieuwe ambt aanvaardde, ging hij, behalve colleges in de 'Bijbelse Archeologie' en de 'Canoniek van het Oude testament' voor de eerstejaars theologen, ook colleges Hebreeuws en Aramees geven. Bovendien gaf hij in de hteraire faculteit ook Akkadisch, Arabisch en Syrisch. Kortom, het hele brede veld van de Semitistiek rustte op zijn schouders. Wel werd reeds vrij spoedig - in 1949 - door de benoeming van dr. D.S. Attema tot lector in het Arabisch zijn taak aanzienlijk verlicht, maar het zou nog tot in de tijd van Gispens opvolger duren, dat ook het brede terrein van de Akkadistiek - waartoe ook de Ugaristiek ging behoren - een eigen hoogleraar verkreeg. Het is dan ook des te opmerkelijker dat Gispen, belast met zo'n grote onderwijstaak, tijd vond om zoveel goede publicaties te verzorgen. In de grote serie Commentaar op het Oude Testament maakte hij tijdens zijn periode als hoogleraaar het werk van zijn voorganger C. van Gelderen aan het boek Hosea af (1953), en pubhceerde hij voorts Leviticus (1950) en Numeri in twee delen (1959, 1964), terwijl hij in de meer populaire serie Korte Verklaring nog twee delen over Spreuken (1952, 1954) en een slotdeel - ook als voortzetting van het werk van Van Gelderen - over het tweede boek Koningen (1956) publiceerde. Wij zwijgen verder maar over zijn kleinere publicaties en zijn vele artikelen, die overigens grotendeels in het Nederlands en in Nederlandse tijdschriften of naslagwerken zijn verschenen. Gispen was er de man niet naar om veel in internationale tijdschriften te publiceren, of ook zich op internationale congressen te vertonen. Een blik in Gispens bibliografie maakt wel duidelijk, dat hij alles behalve een kamergeleerde was, die in een verborgen hoekje van een wereldvreemde faculteit zijn minitieuze en naar perfectionisme strevende studiën verrichtte. Integendeel. Hij was een van humor sprankelend man met een zeer brede, ook culturele, belangstelling, maar tegelijkertijd met een pastoraal hart dat voortdurend op de kerk en haar leden gericht bleef. Boekjes als De Christus in het Oude Testament (1952); Het Pyramidegeloof (1952) of Schepping en paradijs (1966), om slechts willekeurig deze te noemen, en tal van artikelen in o.a. het Gereformeerde Mannenblad, Belijden en Beleven, Sola Fide bewijzen dat. Hoezeer hij ook de persoonlijke vrijheid van spreken en denken voor anderen en voor zichzelf aanvaardde, van een zekere verontrusting over de ontwikkeling van de gang van zaken in de (Gereformeerde) kerken en in het bijzonder van de theologie (aan de V.U.) gaf hij - steeds op positieve wijze - duidelijk blijk. In dit verband zou zijn boekje Over Bijbelgebruik (1975) 102

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen