Jaarboek 1988-1989 - pagina 29

die men bekleedt, naar vermogen mee wil doen aan het realiseren van de intenties die we als VU-gemeenschap in ons werk hebben. Daarbij is ook nog een verscheidenheid aan gaven te constateren en niet iedereen kan in dit opzicht op dezelfde wijze een constituerend of dragend element zijn. Wat ten minste wèl verwacht mag worden van ieder personeelslid is dat hij of zij het christelijk perspectief, van waaruit we ons werk aan de Vrije Universiteit willen doen, respecteert, ook als men daar persoonlijk niet op aangesproken kan worden. Dit houdt in ieder geval in dat men mede bereid is daarvoor middelen ter beschikking te stellen, of - om het met andere woorden te zeggen -, projecten te steunen die voortvloeien uit het karakter van onze universiteit. Ik ga een klein stapje verder: wij moeten als VU-gemeenschap ook wervend willen werken op mensen, die het de moeite waard vinden om aan het werk binnen onze faculteiten en diensten mee te doen, ook al staan ze zelf niet in de christelijke traditie. Wij zijn gebaat bij personeelsleden die een open oog hebben voor en interesse hebben in vragen van levensbeschouwing en wetenschap en die een bijdrage willen leveren aan de bezinning op de verhouding tussen die beide. Ook niet-christenen, waarbij die habitus aanwezig is, kunnen daarbij een stimulerende rol spelen en zij zouden actief in onze werving betrokken moeten worden. Wanneer we vanuit een dergelijke houding werken, dan valt de grote mate van krampachtigheid, die nu waarneembaar is rond de vraag naar de instemming met de doelstelling van de Vrije Universiteit, weg. Mij blijkt namelijk meer en meer dat men op dat punt ook vanuit de zittende staf steeds meer moeite heeft om met deze vraag goed om te gaan, met name bij nieuwe aansteUingen en benoemingen. Het lijkt me goed om opnieuw te overwegen hoe op dit punt in ons personeelsbeleid klare wijn kan worden geschonken. Daartoe is in ieder geval nodig dat wij als VU-gemeenschap - mogelijkerwijs meer dan nu het geval is - goed voor ogen hebben wat wij met onze universiteit willen en hoe wij daaraan werken. Het Bezinningscentrum kan en mag niet als alibi fungeren voor het zich verre houden door anderen dan direct betrokkenen van vragen rond levensbeschouwing en wetenschap. Integendeel, wij zullen individueel klaar moeten staan om op een daartoe gepast moment naar onze aard en expertise een bijdrage te leveren aan de voortdurende bezinning op de verhouding tussen levensbeschouwing en ons wetenschappelijk bezig zijn. Dat zal kenmerkend voor onze academische gemeenschap moeten zijn. Als zodanig zie ik dan ook bij voorbeeld de activiteiten in het afgelopen jaar om te komen tot de oprichting van het Instituut voor Ethiek vragen aan de Vrije Universiteit. Het is verheugend om te zien dat daar reeds nu een vijftal faculteiten in participeren. Naar mijn oordeel is het onder meer langs deze weg en op deze wijze dat wij inhoud geven aan het bijzondere karakter van onze universiteit. Ik ben ervan overtuigd dat wij zodoende als Vrije Universiteit wervend kunnen zijn voor medechristenen, die met ons op onze werkvloer de wetenschap willen beoefenen 27

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen