1947 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 70

64 veronachtzaamt, of — op medische gebied — bijvoorbeeld door eigen schuld een venerische infectie oploopt of een hersenschudding door roekeloos auto-rijden? Blijft de verzekering dan toch geldig, of moet er een controleerende instantie komen? Terwijl Talma. die zoo belangrijke sociale wetten in ons land heeft ingevoerd, in het arbeidscontract den rechtsgrond voor de verzekering zag, ziet de Stichting van den Arbeid dien in den geleverden arbeid. De Heer Stapelkamp, voorzitter van het C.N.V., stelde op het derde congres voor sociale zekerheid. ,,dat aan het ten onzent geldende stelsel het beginsel ten grondslag ligt, dat de arbeider recht heeft op een zoodanige sociale positie, dat hij onder alle omstandigheden van de opbrengst van zijn arbeid kan leven. Dit is dus inderdaad een rechtseisc/:, doch deze eisch wordt niet tegenover de Overheid gesteld, maar tegenover het bedrijfsleven. De ideale toestand zou dan ook zijn, dat hier Overheidsoptreden overbodig is. W a a r de bedrijfsgenooten echter onwillig en onmachtig bleken de maatregelen te nemen, die dit recht waarborgden, heeft de Overheid door het opleggen van wettelijke verplichtingen daarin voorzien. Uitkeering bij ziekte, ongeval, invaliditeit en ouderdom is in dezen gedachtengang loon en derhalve een recht. Volgens deze opvatting is de hulp der Overheid met betrekking tot deze materie secundair. Primair is de voorziening door de bedrijfsgenooten zelf". Bij deze beschouwing vallen de zelfstandigen dus niet onder het door den rechtsgrond bestreken terrein. Vandaar, dat de Commissievan Rhijn een andere formuleering koos, want zij wil niet alleen de kleine zelfstandigen, maar het eigenlijk het geheele volk een sociale zekerheid, men mag wel zeggen, opdringen. Immers zij zegt: ,,het hedendaagsche rechtsbewustzijn verlangt, dat de geheele bevolking in het sociale verzekeringsstelsel wordt betrokken". Of deze bewering juist is, lijkt wel zeer twijfelachtig! W a t nu de gedachten der Medische Sub-commissie betreft, welke een gedegen en zeer uitvoerig praeadvies van Dr Sajet kreeg, zoo kan gezegd, dat zij o.a. wenscht: 1. uitbreiding van den welstandsgrens van het ziekenfonds naar beneden (armenpractijk) en naar boven (tot een inkomen van ƒ 5 a 6000. — , of zelfs ongelimiteerd); 2. centralisatie van de medische verzorging (zittingslokalen, gezondheidscentra) ; 3. unificatie van de geneeskundige verzorging (één fonds in plaats van de vele thans bestaande). * Hoe moet onze houding zijn tegenover dergelijke plannen? Voorop sta, dat de noodzakelijkheid van een reorganisatie der

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen