1951 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 94

82

RONDBLIK

zijn geest is; de geest die tijdloos is en die zijn uitdrukking vindt in lichaam en ziel. Zijn beschouwingen baseerde spreker op drie punten : 1. de anthropologie volgens Haberlein; 2. de archetypeleer van Jung; 3. de waarheid van de mythe. In een nadere uiteenzetting over de eerste twee punten kwam spreker tot het derde punt. In zover de mythe een spiegel is van de geestelijke structuur, is ze waar. Belangrijk is de Prometheus-mythe. Prometheus is „de mens" midden tussen God en duivel in. In alle mythen wordt het vuur toegeëigend, geroofd. Nergens wordt het door de goden geschonken. Het vuur is symbool van de bewuste, gewilde activiteit. Het vuur is tegelijk constructie en destructie. Door het vuur is het beheersen van de aarde mogelijk. De existentie van het dier is „Feuerlos". Het dier leeft zonder fouten, automatisch in de natuurorde. De mens — bewust levend — heeft de kans op fouten. Prometheus is de mens die zich manifesteert en daardoor in conflict komt. De mens in het Paradijs komt uit onbewuste aarde-gebondenheid tot de bewuste existentie via de slang, eveneens symbool van individuatie, en zo wordt de mens tot mens. Daardoor komt hij tot het conflict, net zoals Prometheus. Bij de discussie over deze wel zeer psychologische, intellectualistische, maar niettemin zeer boeiende voordracht, werd terecht de opmerking gemaakt, dat mythe en Schriftverhaal niet gelijkwaardig zijn, en dat de god van Prometheus een andere is dan de God van Genesis. Die god, die zich het vuur ontstelen laat, is de naam van God niet waard. Prof. Dr R. Siebeck, de bekende internist uit Heidelberg, schrijver van het boek ,,Medizin in Bewegung", sprak over „Leben, Tot, und Sünde vom Standpunkte des Arztes". Wat beduidt het Christelijk geloof voor ons arts-zijn? Het is uitgesloten te bedenken dat wij verkondigers van het geloof zouden kunnen zijn. Er is gesprek mogelijk tussen theologie en geneeskunde, maar daarbij heeft de theologie onbetwistbaar het primaat. Leven, dood, ziekte, zonde, zijn werkelijkheden, die voor het Christelijk geloof een innerlijke samenwerking hebben. Het leven heeft een begin en een onherroepelijk einde: de dood, en daartussen is het leven altijd bedreigd. Zorg en angst wisselen elkaar af in onze existentie, die verankerd is in de gemeenschap, in de natie en in de kosmos. De wetenschap zegt ons: „Nichts Seelisches, dass nicht körperlich ausden waardoor het leven kan worden verlengd, maar het tragische is daarnaast, dat als gevolg van deze wetenschap wij ook de verfijnste middelen hebben gevonden voor de destructie van datzelfde leven. Wat is echter leven? En wat is dood? De wetenschap zegt ons: „Nichts Seeliches dasz nicht Körperlich auswirkt, nichts Körperliches, dass nicht Seelisches enthalt". Maar het wezen der menselijke dingen is hieruit niet te doorgronden. „Das Entscheidende ist nicht ab zu leiten aus aller Wissenschaft". Niemand leeft voor zichzelf. De mens is aangewezen om te leven in gemeenschap! Ieder van ons is op de ander aangewezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen