1959 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 160

A. C. LIT

128

weer tot een morbide bloei brengen. Zowel de dwang als de vrijheid maken, als zij gekenmerkt zijn door de afwezigheid van de gestelde verantwoordelijkheid, bandeloos. Het is deze bandeloosheid, die de schizofreen op een bandeloos dier kan doen lijken. Een andere vrijheid dan deze bandeloosheid moeten wij stellen: de vrijheid om de situatie te kiezen, die gekonstitueerd is en de vrijheid van het accepteren van de verplichting, twee vormen van vrijheid, die Van Ratingen beschrijft uit het werk van Buytendijk. Deze vrijheid kan zich alleen ontplooien in de gebondenheid aan de medemens, in de bindende samenleving. De vrijheid, die de geesteszieke op de inrichting geniet, is geen losbandigheid, maar is de zegen van de samenleving, waarvan de band vrij geaccepteerd wordt. De geesteszieke kan slechts zijn vrijheid herkrijgen, als wij de losbandigheid van de dwang en van de maatschappij vervangen kunnen door de band van een op liefde gebouwde samenleving. Een gesloten deur, een hek, wijzen op het gebrek aan banden, op losbandigheid. Deze vorm van verpleging bewijst het onvermogen van sommige patiënten, in vrijheid te kiezen. Maar nog meer wijst zij op ons onvermogen, voor déze mensen een bindende samenleving te scheppen. De open deur bewijst de ware menselijke vrijheid: het vrijwillig kiezen en aanvaarden van het samenzijn. Deze vrijheid is dus slechts één aspekt van de herstelde gemeenschap. III De sociotherapie is zo uitvoerig behandeld, omdat zij nog steeds theoretisch moeilijk te funderen is. Maar vooral omdat deze methode van behandelen — eigenlijk een te nauw begrip — geen enkele kontraindikatie heeft (Kraus) en voor de geesteszieke een milieu schept, waar alle andere behandelingsmethoden een optimaal effekt sorteren. Onze dromen en fantasieën en vooral de met L.S.D. en mescaline verwekte model-psychosen maken aannemelijk, dat bij iedereen onbewuste pathologische psychismen gewekt kunnen worden. Een aantrekkelijke theorie van Sullivan is, dat deze door de voortdurende aktieve prestatie van het tussen-persoonlijke kontakt buiten de sfeer van de waarneming blijven. Deze „selective inattention" kan van belang zijn voor de verklaring van het effekt van de sociotherapie. Door een heropneming van de geïsoleerde psychoticus in een bindende, aktiverende en stimulerende samenleving relativeert men het belang van het psychotiserende en isolerende. Door hem in te weven in normale verhoudingen ontkracht men de pathologische en één voorwaarde

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen