1960 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 199

HOMOSEXUALITEIT

159

de man uit twee ongelijke. We duiden de vrouwelijke structuur daarom aan als XX, de mannelijke als XY. In 1949 werd een gemakkelijke methode ontdekt, om de aard van een cel wat het geslacht betreft vast te stellen. Een door Barr ontdekt microscopisch zichtbaar te maken klompje chromatine bleek alleen in de genetisch vrouwelijke cellen voor te komen. Nu zijn er meestal wel eenvoudiger methodes, waarvoor geen microscoop nodig is, om te constateren of iemand mannelijk of vrouwelijk is. Er komen echter wel eens mensen voor, van wie het geslacht op uitwendige kenmerken moeilijk vast te stellen is. Er zijn soms sexuele tussenvormen. Het bleek nu, dat er individuen waren die vrouwelijk leken, maar wat het chromatineklompje betreft mannelijk moesten zijn: pseudo-females en evenzo schijnbare mannen: pseudomales. Het vorig jaar schreef ik een artikel over dit onderwerp in het Nederlands Juristenblad, in verband met de vraag of een nadere bezinning op het begrip geslacht ook voor de wet noodzakelijk zou worden. Dat artikel is nu alweer verouderd. In 1959 werd namelijk ontdekt, hoe het zat met de chromosomenstructuur. Bepaalde „pseudo-males" bleken een extra chromosoom te hebben, dus totaal 47. Bij hen waren twee X-chromosomen, zoals bij de vrouw, maar ook een Y-chromosoom, zoals bij de man. Hun „formule" wordt dus XXY. Evenzo waren er ,,pseudo-females", die een chromosoom te weinig hebben, wier formule is aan te duiden als XO. Als het Y-chromosoom aanwezig is, blijkt de uitwendige habitus overwegend mannelijk te worden, ondanks het dubbele X-chromosoom, dat de vrouw kenmerkt. Als het Y-chromosoom ontbreekt, wordt de habitus meest vrouwelijk, hoewel er slechts één X-chromosoom is. Het kan nog ingewikkelder zijn. We gaan er meestal van uit, dat alle cellen van één individu een gelijke genetische structuur moeten hebben. Ze zijn immers alle afkomstig van eenzelfde bevruchte eicel. Er zijn nu echter ook al mensen gevonden, die in dat opzicht „mozaieken" zijn: sommige cellen hebben de formule XXY, de andere XX. Het geslacht van mensen die een chromosoom teveel hebben (XXY) kan men met recht onbepaald noemen. Hetzelfde geldt voor XO en zeker voor de „mozaieken". Mijn vroeger weergegeven mening, dat hieruit juridische puzzles zouden lamnen ontstaan, geldt in het licht van de nieuwste vondsten onverminderd. Deze vondsten zouden het befaamde artikel 248bis van het Wetboek van Strafrecht wel erg in moeilijkheden kunnen brengen. Voor zover tot nog toe bekend, bestaan er overigens geen duidelijke aanwijzingen,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen