1963 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 154

120

H. M. KUITERT

om kennen alle heidense volken een sakraal wereldbeeld, waaraan niets gewijzigd mag worden. Hoe alles er gekomen is, is voor hen pure theologie. Misschien wordt nergens zo duidelijk wat Israël met de gangbare scheppingsverhalen gedaan heeft als hier. Want juist het woord schepping — hier kunnen we pas met recht van schepping spreken ! — wil zeggen dat kosmogonie geen theogonie is, maar dat de God van het verbond boven deze wereld staat. Dat is het polemisch en het doxologisch aspekt inéén ! Israels God, de God die Zijn verbond opricht en handhaaft, wordt niet samen met de wereld, maar Hij roept de wereld tot aanzijn door Zijn woord, zoals Hij met Israël d.m.v. het woord (dat, zoals in Gen. 1, Zijn daad is!) de geschiedenis doorgaat. Als conclusie van deze passage zouden we kunnen zeggen : daarom kent Israël dan ook — als uitzondering temidden van de volken — geen sakraal wereldbeeld. Omdat Jahweh voor hen de Schepper was en niet Marduk, waren ze daarin niet geïnteresseerd. Het lijkt mij zelfs niet te gewaagd om te zeggen : in de verklaring van het ontstaan van de wereld waren ze, theologisch althans, evenmin geïnteresseerd 26). Niet uit nonchalance of kulturele achterlijkheid, maar omdat er voor hen, gezien de God die zij beleden, niet alles van afhing om dat te weten. Hoe alles er gekomen is, mag een profane aangelegenheid blijven. Gen. 1 wil ons dan ook niet een antwoord op deze vraag geven. We zouden het scheppingsverhaal wellicht te heidens lezen als we het vanuit dit gezichtspunt benaderden. Nu is dat nog maar een negatieve conclusie. We grendelen alleen maar een manier af waarop we Gen. 1 niet moeten lezen, omdat het niet zo bedoeld kan zijn. Wat is dan wel de bedoeling ? Het bovenstaande brengt ons toch wel een eind in de richting. Vanuit de bondgenootschappelijke omgang met Israels God herinterpreteert Israël de ontstaansverhalen tot de belijdenis van Jahweh als Schepper, hebben we gezegd. Dat heeft intussen bepaalde konsekwenties voor het karakter van Gods scheppingsdaden, zoals Israël die heeft verstaan en doorgegeven. Welke bezwaren er hier en daar ook tegen Barths scheppingsleer zijn in te brengen 27)^ we kunnen moeilijk anders doen dan hem bijvallen waimeer hij de scheppingsdaad karakteriseert als „Wohltat" 28) Voorzover de schepping verbondsdaad is, is zij ook wei-daad. Met een eigen signatuur t.o.v. de andere weldaden, die Israels God Zijn volk bewijst (ook die zijn niet over één kam te scheren: de bevrijding uit Egypte is een andersoortige wei-daad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen