1964 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 104

76

R. C. KWANT

de luidruchtigheid van de moderne ontspanning. Voeg daaraan toe, dat ouderen toch vaak opvoeders willen blijven, en dat daardoor verschillende wijzen van opvoeding worden toegepast op dezelfde kinderen, dan zal men de moeilijkheden gemakkelijk begrijpen. De snelle verandering der levenspatronen heeft deze moeilijkheden teweeg gebracht. Daarom is allerwege de gewoonte ontstaan, om aparte tehuizen voor ouden van dagen te bouwen. Ook op dit terrein zijn wij begonnen op een niveau dat wij vandaag niet langer kunnen aanvaarden, maar gelukkig hebben wij onszelf verbeterd. De hedendaagse tehuizen voor ouden van dagen voldoen, zeker materieel gezien, aan de eisen die vandaag gelden. Gehuwden kunnen blijven samenleven, zij beschikken over privacy, en daarnaast vaak over gemeenschappelijke ontspanningsruimte — waarbij de televisie een groot goed blijkt te zijn. Maar daardoor is de eenzaamheid van de ouden van dagen ten zeerste toegenomen. Velen van hen zijn niet slechts lichamelijk, maar ook geestelijk verouderd, omdat zij de ontwikkeling der tijden niet langer kunnen volgen; zij hebben als regel het „sociale zijn" dat met de functie samenhangt, verloren; zij wonen in aparte, voor hen gebouwde woonruimten. Men mag soms de term gebruiken, dat zij zijn „opgeborgen". In het Oude Testament beluisteren wij zeer vaak de wens, dat iemand de kinderen van zijn kinderen mag zien. Deze wens is hoogst betekenisvol: de oudere generatie leeft voort in de jongere; door getuige te zijn van het leven van het nageslacht, leven zij als het ware zelf voort. Welnu, de sporadische bezoeken die vele ouderen van kinderen en kleinkinderen ontvangen houden geen vervulling in van de wens die leeft in de ouderen. Zij zien in hun concrete existentie de kinderen van hun kinderen niet. Wij lezen dat de geest van Jacob opleefde, toen hij hoorde dat zijn zoon Joseph nog leefde. Hij ging er zelfs toe over, op zijn oude dag naar Egypte te trekken om bij zijn zoon te wonen, en daar nam hij de kinderen van Joseph op zijn knie, om ze tot de zijne te verklaren. Dit verhaal is uitermate betekenisvol, en geeft precies weer wat onze ouden van dagen missen. Ouderen blijven leven, doordat zij met de kinderen van hun kinderen zijn, en wij hebben hun dit onmogelijk gemaakt, niet door de onwil van eenlingen, maar door de algemene ontwikkeling van de sociale situatie. Hier schuilt een brok objectieve tragiek, dat besloten ligt in de structuur van de aktuele samenleving. Wij mogen niet vergeten, dat wij weliswaar persoonlijk onze houding bepalen, maar dan toch binnen het raam van de gangbare patronen. Het diepste

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen