1964 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 194

BOEKBESPREKING Prof. Dr. J. H. van den Berg; De Psychiatrische Patiënt, uitgegeven bij G. F. Callenbach N.V. Nijkerk, 1964. De prijs bedraagt ƒ 8,90 gebonden. Wanneer men zich „prereflexief" laat meeslepen door het werk van Prof. van den Berg, dan leest men zijn boek in één adem uit en legt het naast zich neer, zoals men een goede roman naast zich kan neerleggen. Voor een bespreking is het evenwel noodzakelijk, dat de bespreker zich uit het prereflexieve zich-bevindcn terugtrekt, distantie neemt en tot reflexie overgaat. Deze reflexie kan minimaal zijn, in die zin, dat aangehaakt wordt bij enkele opmerkingen van de schrijver, om zich daarop nader te bezinnen. Als uitgangspunt kan b.v. genomen worden, dat kunstenaars, schilders en dichters, volgens van den Berg, geboren fenomenologen zijn (biz. 75). Ik meen dat dit juist is. Maar onmiddellijk rijst de vraag of kunstenaars mannen van wetenschap zijn. Toegegeven moet worden, dat een aantal moderne romans gelijkt op uitvoerige „pathografieën". Het is m.i. niet voor tegenspraak vatbaar, dat het een voordeel betekent indien de psychiater een goede taalbeheersing heeft en de mededelingen van de patiënt — elke patiënt is een boeiend geheel — op een indringende wijze, in een duidelijke, leesbare vorm weet weer te geven. Een pathografie moet niet zijn een dorre opsomming van door de psychiater gegeven interpretaties, maar de neerslag van datgene wat de patiënt zelf openbaart. Men krijgt dan niet steeds „mooie" ziektegeschiedenissen, zoals het „voorbeeld" dat van den Berg in zijn boek geeft, maar, afhankelijk van de situatie waarin de patiënt verkeert, kunnen zich eveneens „armelijke" patronen voordoen. Soms is de ziektegeschiedenis als het ware een lege bladzijde. Deze leegte is weliswaar tot op zekere hoogte te vullen met wat de psychiater aan de patiënt opmerkt. Van den Berg blijft niet bij de pathografie als zodanig staan, maar hij komt tot bepaalde interpretaties. Deze geven aan het boek een critische noot. Een tendens van het boek is, dat het afwijzend staat ten aanzien van in de psychiatrie ingeburgerde begrippen als: conversie, projectie, etc. Men zou er over uit kunnen weiden of deze critiek al dan niet gerechtvaardigd is. Veel hangt af van de inhoud welke men aan de begrippen geeft. We komen daarop nog nader terug.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen