1968 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 24

8

GEBRUIK EN MISBRUIK VAN DE STATISTIEK

tussenkomst van de voorzienigheid voor het ontstaan van een proteïnemolekuul (en voor elke stap vooruit in de evolutie), dan zijn we tot hetzelfde beroep verplicht voor elke keer, dat een mooi kristal zich in een keukenzout-oplossing vormt. We doen dit niet in de natuurkunde — gelukkig maar, want anders zou er nooit een vooruitgang in de natuurkunde zijn geweest — en niets rechtvaardigt zulk een beroep in de biochemie. Ik ben overtuigd, dat God geen verschil maakt tussen proteïnen en keukenzoutkristallen. Het antwoord, dat we Lecomte du Noüy verschuldigd zijn, is heel simpel. Het is onjuist te veronderstellen dat alle permutaties van de der 2000 korreltjes is even waarschijnlijk. Daarentegen zijn er tussen king met de poeder in de buis gaat mank. Tussen die korreltjes bestaan er geen noemenswaardige cohesiekrachten; iedere permutatie der 2000 korreltjes is even waarschijnlijk. Daarentegen zijn er tussen chloor- en natriumatomen wèl zulke krachten, sinds anderhalve eeuw bekend onder de naam „chemische affiniteit" en sinds enkele tientallen jaren in hun quantum-mechanische kontext. Deze, door Lecomte du Noüy verwaarloosde krachten, verdelen de waarschijnlijkheid over de diverse permutaties zo, dat het leeuwendeel der waarschijnlijkheid door die permutaties wordt opgeslokt, waarbij chloor- en natriumatomen ordelijk afwisselen. De quantum-mechanica der proteïnen is ingewikkelder en minder bekend dan die der kristallen, maar één ding is zeker: men kan de krachten binnen een proteïne-molekuul niet verwaarlozen en men kan zulk een molekuul niet behandelen als een buis met witte en zwarte korreltjes, waar men door schudden een orde tot stand zou moeten brengen.

Zonder iets van natuurkunde af te weten, puur logisch, kan men al die drogreden ontmaskeren. Lecomte du Noüy wil proteïne-molekulen door eigenschappen beschrijven, die ze als levende materie zouden moeten karakteriseren. Maar de enige eigenschappen van deze molekulen, waarvan hij zich in zijn bewijs bedient, zijn die van: Ie. een geordende structuur te bezitten, en 2e. uit een groot aantal atomen samengesteld te zijn. Beide eigenschappen worden echter ook in de anorganische kristallen aangetroffen, zelfs nog op veel grotere schaal. Deze eigenschappen zijn dus niet voor de levende stof karakteristiek, en een redenering, die alleen hierop is gebasseerd, kan nimmer tot een karakterisering van de levende stof leiden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen