1968 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 44

24

DECONFESSIONALISERING?

spannen voor het welzijn van de kerk, een suggestie die een protesterende lawaaireactie opriep van de kant van enige studenten. Het emotionele verzet tegen de confessionele universiteit heeft kennelijk nog andere motieven dan een niet meer overtuigd zijn van haar bestaansrecht. Deze motieven verraden zich in het accent op het woord „maatschappelijk" in de geciteerde mening van de heer Teulings. Men mag vermoeden, dat de behoefte in de moderne maatschappij voor vol te worden aangezien als christen-academicus niet geheel afwezig is. Men kan ook wel aannemen, dat ergernis over bevoogding door de kerk in Nijmegen een rol speelt. Ik geloof echter, dat ik de christelijke tegenstanders van de confessionele universiteit onrecht zou aandoen als ik deze psychologische motieven als de enige of zelfs als de voornaamste zou voorstellen. Het belangrijkste motief is waarschijnlijk, hoewel men dit niet dikwijls expliciet geformuleerd ziet, het gevoel, dat men aan zijn eigen geloofsleven en aan de doorwerking van de christelijke boodschap in de maatschappij schade berokkent door zich tijdens de periode van wetenschappelijke opleiding van andersdenkenden te isoleren en daardoor een levende dialoog tussen kerk en wereld te belemmeren. Dit isolement is in de katholieke universiteit, in een katholieke stad in een katholieke streek veel sterker dan in Amsterdam, een factor, die de actie voor deconfessionalisering juist in Nijmegen verklaart. Bovendien is het isolement niet alleen schadelijk omdat het de dialoog belemmert of uitsluit, het wordt ook, als het gebaseerd is op een pretentie, die men in de praktijk van elke dag niet verwezenlijkt ziet, als huichelachtig ondervonden. Behalve onrecht is er waarschijnlijk geen gedrag dat terecht juist bij jonge mensen zoveel emotioneel verzet oproept als hypocrisie. In deze richting wijst ook de vraag van een student tijdens de forumdiscussie, waarom men zich zo druk maakte over deconfessionalisering. Een discussie over confessionalisering leek hem meer voor de hand liggend. Dat de universiteit in Nijmegen confessioneel was, had hij in zijn studie nog niet kunnen bespeuren. De ernst van deze opmerking ontging blijkbaar aan de aanwezigen, want zij werd met een daverend hoongelach beantwoord en de voorzitter nam niet de moeite haar als een serieuze inbreng in de discussie te honoreren. „Het zal je gebeuren", zei mij naderhand een Nijmeegse collega, „dat je in je colleges voortdurend het geloof er bij moet halen" en ik vermoed, dat hij niet de enige vakspecialist in Nijmegen of Amsterdam is, die er zo over denkt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen