1970 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 223

ingezonden Amsterdam, 25 juh 1970 Geachte Redaktie, Omstreeks september 1968 is op initiatief van de N C S.V. (Ned. Christen Studenten Vereniging) een werkgroep van studenten uit de Fakulteit der Wiskunde en Natuurwetenschappen van de Vrije Universiteit gevormd, de „werkgroep N.O.M." (Natuuronderzoeker en Maatschappij). Deze groep stelt zich ten doel te diskussièren over de verantwoordelijkheid van de natuuronderzoeker voor de maatschappij Tevens wil ZIJ bevorderen, dat deze problematiek m het studieprogramma geïntegreerd wordt en dat zowel stafleden als studenten voortdurend bezig zijn met de ethische aspekten van hun werk. Welbewust werden de diskussies, waaraan zo nu en dan ook docenten deelnamen, toegespitst op de volgende vragen: 1. Wat IS de verantwoordelijkheid van de natuuronderzoeker m de huidige maatschappij? 2. In welke richting ontwikkelt deze maatschappij zich? 3. In hoeverre kunnen natuuronderzoekers deze ontwikkeling beïnvloeden en m welke richting zouden we haar willen sturen? Voor de diskussie hierover is enig inzicht m de struktuur van de maatschappij noodzakelijk. Ons beperkend tot de westerse samenleving werden, met name aan de hand van het werk van Galbraith (1) en Dippel (2), die aspekten van deze samenleving bestudeerd, die voor onze gesprekken van belang zijn. Wanneer we over de verantwoordelijkheid van de natuuronderzoeker spreken, komen we automatisch op het gebied van de ethiek. Om te voorkomen, dat het gesprek over deze verantwoordelijkheid op het theoretische vlak blijft en alleen bestaat m het diskussièren over de verschillende uitgangspunten, is het noodzakelijk, dat een gemeenschappelijke basis gevonden wordt, vanwaaruit men konkreet te werk kan gaan. Groenewold (3) geeft als oplossing, dat men zijn normen soepel moet aanpassen aan de veranderende omstandigheden Hoewel hij met expliciet een uitgangspunt voor deze samenwerking noemt, menen wij dit te kunnen omschrijven met „het zelfbehoud van de mensheid" Hij noemt een aantal praktische problemen op het gebied van de natuurwetenschappen en merkt op, dat er behalve een direkte veiantwoordelijkheid van de wetenschapsman op zijn eigen gebied ook een mdirekte verantwoordelijkheid bestaat ten aanzien van projekten of zaken, waarvan hij door zijn vakkennis de gevolgen beter kan overzien In het bijzonder de universiteiten zouden hier aandacht aan moeten besteden. Naar onze mening garandeert de drang tot zelfbehoud van de mensheid echter niet de kwaliteit van de mens, die behouden blijft. De vraag blijft dan ook, m welke richting we de ontwikkeling willen sturen. In het huidige bestel ligt de verantwoordelijkheid voor de wijze, waarop de resultaten van natuurwetenschappelijk onderzoek gebruikt worden, veelal bij de managers uit de industrie, soms m samenwerking met de overheid. Deze toepassingen hebben gevolgen, die de managers vaak niet hebben kunnen of willen voorzien (millieuverontreinigmg, bewapeningswedloop). Aangezien de natuuronderzoekers sterk betrokken zijn bij deze ontwikkelingen, voelen zij zich hiervoor dikwijls medeverantwoordelijk, terwijl ZIJ m de beslissingsfase geen werkelijke stem hebben. Om tot een verantwoorde toepassing van natuurwetenschappelijk onderzoek te komen, lijkt het ons op zijn minst noodzakelijk, dat de mdirekte verantwoordelijkheid van de natuuronderzoekei gemtegieerd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen