1971 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 290

230

HOOGGEACHTE PROFESSOR WOLTJER

kritische opmerking van u moeten incasseren als er iets „fout" was gegaan en dat is logisch, want iemand die zelf stipt is in zijn werk kan van anderen natuurlijk geen onachtzaamheden tolereren. Evenwel: „c'est Ie ton qui fait la musique", u wist mij dat doorgaans zeer tactvol onder ogen te brengen. Waar gewerkt wordt, worden wel eens fouten gemaakt; niemand is onfeilbaar, een drukker niet en ook een hoogleraar niet. Maar dat is het nu juist wat ik in u zo heb kunnen waarderen en respecteren. Ofschoon u, als dat nodig bleek de puntjes op de i wist te zetten; ook u vergistte zich wel eens; dacht b.v. wel eens dat u mij iets had gezonden of iets had bericht waarvan achteraf bleek dat u slechts het voornemen had gehad zulks te doen maar dat door bepaalde omstandigheden achterwege was gebleven. U schroomde dan nimmer om mij dat omgaand ruiterlijk te bekennen. U stond wellicht boven de gedachte van zovelen in onze huidige samenleving ,,dan verlies ik mijn prestige" en dat heb ik altijd in hoge mate gewaardeerd in u. Dat is dan ook het geheim van het feit dat ik u immer zo hoogachtte, want juist die eenvoud des harten, die men zo sporadisch aantreft onder mensen ,,Wij zijn ook mensen van gelijke bewegingen als gij" (Hand. 14 : 15) sierde u. Ofschoon u reeds lang rustend bent van uw taak als hoogleraar, sprak ik u immer aan met ,,professor" — mogelijk door mij niet juist gezien — en ik kreeg vaak de indruk dat u daar maar weinig of in het geheel geen prijs op stelde en u deze titel maar liever wilde vergeten. U noemde zichzelf — als u mij belde — Woltjer of hoogstens „meneer" Woltjer en dat men uitermate gesteld was op een bepaalde verworven titel heb ik toch heus wel eens op een wat minder prettige manier moeten ervaren. U wist op z'n tijd ook van waardering want ja, het kostte u niet zelden vrij veel moeite om copy uit de handen van auteurs te wringen en dan was de aflevering daardoor soms behoorlijk over tijd. U verzocht mij dan een zekere medewerking te verlenen om de verloren tijd zoveel mogelijk in te lopen, en als dat dan, na de nodige organisatorische manipulaties, was gelukt, mocht ik beslist op een bedankje van u rekenen. Ook ieder jaar, bij de publikatie van de jaarverslagen was het altijd de redactie-secretaris die enkele regels wijdde in zijn verslag aan onze drukkerij om zijn dank te uiten over de manier waarop de afgesloten jaargang tot stand was gekomen. En ik meen dat nu mijn tijd is aangebroken om te bedanken; u te danken voor de wijze van samenspel die zo fijn en harmonisch is geweest. Het zal u evengoed een beetje weemoedig stemmen als

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen