Kijk op VU! - pagina 14

Toch zou het plaatsen van een gedenkraam voor Kuyper straks in

het grote nieuwbouw-complex der V r i j e Universiteit meer zijn dan

het inlossen van een oude belofte. Het zou ook getuigen van

historisch inzicht. W a n t welke critlek men ook in eigen kring op

Kuyper mag hebben, zijn verdiensten voor de herleving van de

christelijke wetenschap zijn moeilijk te overschatten. O o k als men

zijn werk om velerlei redenen scherp zou willen critiseren blijft altijd

nog zijn grote verdienste, dat hij althans de organisatie van

christelijk hoger onderwijs tegen alle verzet in heeft weten te ver-

wezenlijken.

Toen omstreeks het midden van de negentiende eeuw enkele pogin-

gen om te komen tot christelijk hoger onderwijs mislukt waren heeft

Kuyper in de jaren zeventig zijn machtige jonge schouders onder dit

werk gezet. Aanvankelijke mislukking kon hem niet afschrikken en

in 1878 w e r d in Utrecht de „ V e r e e n i g i n g voor Hooger Onderwijs

op Gereformeerden G r o n d s l a g " opgericht, die 20 oktober 1880 in

de Nieuwe Kerk te Amsterdam kwam tot opening van de Vrije

Universiteit.

Hoe pover is enerzijds dal begrn. Financieel was de basis wel erg

smal: een beginkapitaaltje van slechts één t o n , door een veertigtal

voorstanders van christelijk hoger onderwijs geschonken. In plaats

van vijf faculteiten slechts drie: theologie, rechten en letteren; de

laatste beide met slechts elk één hoogleraar. Het totaal aantal

studenten eveneens slechts vijf en hoop op grote toeloop kon moeilijk

worden gekoesterd: de examens van de nieuwe universiteit zouden

niet worden erkend, zodat de afgestudeerden van de theologische

faculteit geen toegang hadden tot de kansels in de hervormde kerk,

die van de faculteit der letteren geen onderwijsbevoegdheid en die

van de juridische faculteit noch tot de rechterlijke macht, noch tot

de advocatuur zouden worden toegelaten. Een gebouw was er niet

en voorlopig zou men zich moeten behelpen met wat naargeestige

kerkzaaltjes aan de onaanzienlijke achterkant van het Rembrandts-

plein, waar op een nacht met krijt op de toegangsdeur de regel w e r d

gekrabbeld, waarmee Dante zijn „Hel" inleidde: „Lasciate ogni

speranza, voi ch'entrate" — G i j , die hier binnentreedt, laat alle

hope varen . . . . Het leek niet teveel gezegd I

Hoe hartverwarmend anderzijds dat begin voor een geslacht als het

onze, dat zonder het t o v e r w o o r d subsidie zich nauwelijks meer aan

12

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen