Pionieren toen en nu. De geschiedenis van het Paedologische Institutuut in Amsterdam 1931-1989. - pagina 49

zien had. De individuele therapie in de speelkamer werd

zorgvuldig uitgebouwd en bij de behandeling van de kinde-

ren werd er naar gestreefd ook de ouders er bij te betrek-

ken. Dit laatste was vooral de taak van de maatschappelijk

werksters. Net voordat De Wit begon, was de eerste aange-

steld. Ook de psychologische kennis werd verder ontwik-

keld, zodat een goede diagnostiek en een goede therapie

gewaarborgd waren.

In deze tijd werd de vraag opgeworpen, vanwege het

grote aantal kinderen dat door Justitie in het instituut werd

geplaatst, of het niet verstandig zou zijn het P.i. te laten er-

kennen als een kinderbeschermingsinrichting. Dit zgn.

'aanschakelen bij Justitie' zou als voordeel hebben dat de

residentiële behandeling een wettelijk kader zou krijgen.

Men was dan verzekerd van justitiële aanmeldingen en met

betrekking tot de financiën zou men een duidelijke regeling

hebben. Het P.i. voelde echter niets voor deze 'aanschake-

ling' en wenste zelfstandig te blijven. Men vond het onjuist

om doelstelling en werkwijze geheel en al op de kinderbe-

scherming af te stemmen. Een moeilijke weg, maar gezien

de achtergrond van het instituut en de motivatie om het

p.i. te starten wel een logische weg.

Een grote financiële steun in de rug voor het P.i. was de

invoering van de Bijstandswet. Aangezien de kosten voor

opname van een kind in het P.i. niet werden vergoed door

ziektekostenverzekeraars, was het voor veel mensen moei-

lijk hun kind te laten behandelen. Doordat het echter mo-

gelijk werd een kind te laten opnemen en dan via de Bij-

standswet een vergoeding hiervoor te krijgen, nam het aan-

tal kinderen die via sociale of geneeskundige diensten naar

het P.i. werden gestuurd toe en nam de belangrijkheid van

kinderen die via Justitie naar het p.i. kwamen af. Voor kin-

deren waarvan de ouders zelf de kosten moesten betalen

(bijv. wanneer zij een eigen huis bezaten) bleef er echter een

probleem.

Eén van die dilemma's waar het P.i. niet alleen in deze

tijd maar al vanaf de oprichting mee kampte, was het pro-

bleem de eigen identiteit erkend te krijgen. Het p.i. was na-

melijk geen justitiële inrichting maar viel ook niet onder de

medische voorzieningen. Wel was er altijd een relatie met

47

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen