Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 368

hem ongerijmd voor. 'Ik kan me hun kritiek op het huidige beleid simpelweg niet voor-

stellen.' De woorden waren veranderd, de zaak bleef gelijk. Als zowel christenen als niet-

christenen volhielden dat in de praktijk niets te zien was van het ideaal, vond hij dat be-

vreemdend, en hij stoorde zich dan ook aan de zijns inziens ongemotiveerde kritiek.**-?

RELATIES MET HET BUITENLAND

Lever vertelde in 1984 aan de redactie van Ad Valvas, dat biologie enkele jaren eerder

een bezoeker had ontvangen die bij de Wereld Gezondheidsorganisatie werkzaam was.

De biologen dachten er toen over hun onderzoek bij te stellen in meer toegepaste rich-

ting. De bezoeker verklaarde dat hij zo'n koerswijziging zou betreuren. Alleen de rijke

landen waren in staat fundamenteel onderzoek te bekostigen. De ontwikkelingslanden

konden daar dan met hun toegepaste onderzoek van profiteren.'*'* Zo gezien waren het

eenvoudigweg de beste onderzoeksgroepen, die indirect de meeste ontwikkelingshulp

boden. Beleidsuitgangspunt is dat echter niet geworden. De Vrije Universiteit bleef zich

voornamelijk richten op het lagere niveau, met name in projecten die aanstaande studen-

ten betere kansen gaven hoger onderwijs met vrucht te volgen.**5 De geleverde inspan-

ning was ook in deze periode relatief groot. In 1980 bedroeg de totale inzet ongeveer

twintig formatieplaatsen.^^ Daarmee zat de universiteit wel op het maximum van haar

mogelijkheden, en voor dat beleid vond zij ook erkenning. Bij haar was hulpverlening

niet een liefhebberij van een klein groepje gedrevenen of van een individuele hoogleraar,

en evenmin zocht zij het allereerst in projecten waar ze zelf profijt van kon trekken.**' Pas

in 1991 zou het ministerie van Ontwikkelingssamenwerking ertoe overgaan, de door we-

tenschappelijk personeel buitenslands geleverde inspanningen ook als arbeidstijd te ho-

noreren.*^

Aan bezuinigingen ontkwam echter ook deze sector niet. De in 1984 gecreëerde

Dienst Ontwikkelings Samenwerking (DOS) moest in 1998 terug van 43 plaatsen naar

bijna 30. Ze had moeite aan nieuwe taken te komen vanwege het tamelijk grote aanbod

vanuit Nederland. Ook werden medewerkers korter uitgezonden, omdat de DOS zich

vooral toelegde op de begeleiding en niet meer op de uitvoering.*** Maar de Vrije Univer-

siteit had nog altijd haar reputatie mee. In 2003 startte Den Haag een nieuw overheids-

programma met een naam die kennelijk bedoelde geen enkele vraag open te laten: Ne-

therlands Programme for Institutional Strengthening of Post-Secondary Education and

Training Capacity. Begin 2003 werd ook reeds de eerste gelegenheid tot inschrijving

opengesteld. Eind 2004 waren van de zes vu-inschrij vingen vijf succesvol geweest.'"

De betrekkingen met geestverwante instellingen bleven eerst nog koel en afstandelijk.

Verheul had in zijn jaarrede van 1983 wel gepleit voor een dialoog met 'onze reformato-

rische vrienden in Noord-Amerika, waarvan een aantal vindt dat de Vrije Universiteit te

veel afweek van haar reformatorisch karakter', maar ook met de Wereldraad van Kerken,

en met christelijke instellingen in Latijns-Amerika.^' Lang niet alle Amerikaanse vrien-

364 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen