Voor bepaalde tijd. Lustrumboekje Faculteit der Letteren 2005 - pagina 46
b e p a a l d e t i j d
opbouw lagen nu achter de rug - het mogelijk maakte tot stafuit-
breiding over te gaan waardoor de overbelaste hoogleraren er niet
langer alleen voorstonden. Er kon nu ernst gemaakt worden met
de professionalisering van de studie, één van de wensen die uit de
enquête naar voren gekomen waren. Symptomatisch was de titel
waaronder Roelink het hoogleraarschap aanvaardde: Geschiedenis
als ambacht. Hij had dan ook de opdracht om speciaal de hulp-
wetenschappen te doceren, waaraan zijn collega Smit die vooral
filosofisch georiënteerd was niet toegekomen was. Roelink introdu-
ceerde bij Middeleeuwen ook het werkcollege zoals ik, onmiddel-
lijk na voltooiing van mijn studie aangesteld als docent bij Nieuwe
Tijd, dat onder Smitskamp's verantwoordelijkheid in diens tijdvak
gedaan heb. Niet langer zaten de studenten er dus op college als
passieve consumenten bij. Daarbij groeide hun aantal en werden
zij meer dan voorheen gesplitst op grond van hun vermogen bij te
dragen tot het welslagen van de colleges. Ook zonder de mei-revo-
lutie van 1968 en de bezetting van het Maagdenhuis geruime tijd
later waren verschillende voorwaarden voor studenteninvloed dus
al in vervulling gegaan.
De grote tijd van de kritisch gezinde studenten is zonder twijfel
die van de jaren zeventig en beginnende jaren tachtig geweest.
Zij werd mogelijk gemaakt door de wet Veringa - naar de minister
die haar in het staatsblad bracht - die de studenten immers ook
formele macht verschafte en niet zo weinig ook. Bij Nederlands,
waar met het one man, one i/ofe-principe geëxperimenteerd is
(naar verluidt op voorstel van Harry Brinkman - j a , het waren op-
merkelijke tijden toen) hadden zij in theorie de beslissende stem.
Bij geschiedenis waren vijf van de elf zetels in de subfaculteltsraad
voor studenten gereserveerd. Eén van de sterke punten van de
studenten is altijd geweest dat zij vergaderingen van bestuursli-
chamen zorgvuldig plachten voor te bereiden en dat zij vaak van
te voren vastlegden hoever zij bij het doen van concessies gaan
wilden. Dat hebben de docenten in veel mindere mate gedaan;
dezen waren verder veelal niet bereid hun individuele vrijheid van
meningsvorming prijs te geven. Het gevolg van deze stand van
40
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 2005
Publicaties VU-geschiedenis | 74 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van zaterdag 1 januari 2005
Publicaties VU-geschiedenis | 74 Pagina's