Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 386

niet meer dan honderd waren,^^3 en Favervuta (tandheelkunde) gaf zelfs almanakken uit.

Toch maakten deze nieuwe verenigingen het corps niet overbodig. Het bleef zichzelf

niet helemaal gelijk. De naam veranderde nog eens, in 1998 werd het LANX, zoals de so-

ciëteit al sinds vele jaren heette. De traditionele groentijd werd afgeschaft.^^'t Een flink

aantal leden studeerde niet aan de Vrije Universiteit maar aan de Universiteit van Am-

sterdam, of volgde een HBO-opleiding. Wat bleef was het dispuut als basis. In het lus-

trumboek van 1985 definieerde het corps zichzelf als 'een federatie van 27 oratorische

verenigingen'.^^s Ze vergaderden wat minder dan vroeger, en borrelden misschien wat

vaker, maar de sterke onderlinge saamhorigheid was er nog altijd en de nadruk lag op

oratorische vaardigheden, zodat discussie geen middel was, maar doel.*^^ In de populai-

re voorstelling is de corpsstudent nauwelijks veranderd. Hij staat nog altijd bekend als

rijk, arrogant, uitgerust met stropdas en colbert, in elk gezelschap nadrukkelijk aanwe-

zig, zoon van een voormalig corpslid, en studerend in vakken die kans bieden op leiding-

gevende posities, zoals rechten en economie.^^' Hij is dus traditioneel gericht en denkt

aan zijn toekomst, die zich naar hij hoopt zal afspelen in een door zijn herkomst bepaal-

de kring. Daarbij past dan wel, dat de herinnering aan een gereformeerd verleden niet

geheel is afgestorven. In 1980 werd er tenminste nog kritisch gereageerd, als op LANX al

te luid gevloekt werd.^^^ Handelen contra Deum et bonas mores gold als onaanvaard-

baar.^^9 In het lustrumboek van 1985 noemde het corps zich geestelijk pluriform, maar

altijd nog trachtend op eigen wijze invulling te geven aan de zinspreuk NDDD, of de

vvsvu-leus, Progrediamur Favente Deo. Het programma vermeldde overigens wel caba-

ret, sportwedstrijden en kroegentochten, maar geen kerkdiensten.^^o Misschien een toe-

vallig verzuim, want vijfjaar later werd de gasten een lijstje aangeboden van acht Am-

sterdamse kerken om de zondag een eigen stempel te geven.^^i

Van de kleine christelijke verenigingen verdween de VGSA, na eerst te zijn omgedoopt

in VCSA. Die naamsverandering had haar geen goed gedaan. Juist kleine verenigingen

hebben een goed afgebakend recruteringsveld nodig. De omschrijving 'christelijk' was

te algemeen om de vereiste duidelijkheid te bieden. Toen het ledental tot twintig was ge-

slonken hief de vcSA zichzelf op.^-^^ Een eigen gezicht hadden wel de strikt confessionele

en de evangelische verenigingen. Het eerstgenoemde type wordt vertegenwoordigd

door het bevindelijk gereformeerde Amstelodamense^^a en het gereformeerd vrijge-

maakte Plancius.^34 Meer evangelisch gericht zijn Ichtus^^s en de Navigators.^36 Ze zijn

geen van alle groot, maar handhaven zich boven de bestaansgrens. De onkerkelijken wa-

ren intussen duidelijk in de meerderheid geraakt. Ze maakten ruim 60 procent van de to-

tale studentenpopulatie uit.^37 Deze jonge buitenkerkelijken staan eerder onverschillig

dan vijandig tegenover het christelijk geloof Ze worden niet gekenmerkt door het ran-

cuneuze, spotlustige antichristendom, dat eerdere generaties van kerkverlaters zo strijd-

baar kon maken. Ze hebben niets verlaten, omdat ze nooit iets hebben gehad. Het zijn,

volgens de studentenpastor G. van der Bom, onbeschreven bladen papier.^3»

Er zijn er wel die dat voelen als een tekort. 'Ik verlang naar grote ideeën,' bekent een

382 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen