Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 115

Christelijke Verzorging van Krankzinnigen en Zenuwlijders zou doen uitkomen, te we-

ten de Heilige Schrift, naar de verklaring zoals die gegeven wordt in de gereformeerde

kerken, en vervat is in haar belijdenisgeschriften.3^ Om de naleving van dit beding te

controleren, hadden de bestuursleden vrij toegang tot Boumans colleges. Van die be-

voegdheid maakten ze ook inderdaad gebruik.

Teleurstellingen bleven niet uit. In 1912 sprak Bouman in de jaarvergadering over fo-

rensische psychiatrie. Het verslag rept niet van bijbel of gereformeerde beginselen. In de

discussie rees wel een vraag van het soort dat bij de achterban leefde: kon professor Bou-

man iets zeggen over bezetenheid, zoals die in het nieuwe testament werd beschreven.''

Bouman hield zijn antwoord kort. 'De inleider meent, dat daarover nog niet genoegzaam

licht is ontstoken, en verwijst naar een belangrijke studie van Dr. van Dale over dit

onderwerp'3^' — maar blijkbaar toch niet zo belangrijk, dat ze genoeg licht gaf De vra-

gensteller kan zich niet bevredigd gevoeld hebben, en zo is het ook de bestuursleden dik-

wijls vergaan. In de bestuursvergadering van 1922 klaagde Lindeboom dat Bouman had

nagelaten 'de banier der gereformeerde beginselen' te ontplooien. 'Er is nog geen con-

centratie van gereformeerde krachten inzake de studie van psychiatrie en psychologie,

terwijl men toch al veertig jaar bezig is.'3^^ Bouman gaf een zijdelingse reactie op Linde-

booms klachten in zijn rectorale oratie van 1924 over 'Psychiatrie en neurologie'. Hij

stelde dat men die twee niet van elkaar mocht scheiden, en ontkende tegelijk dat men

psychiatrie en theologie zou moeten combineren. Een psychiater zou zich volgens som-

migen moeten beperken tot de praktische diagnostiek, en de psychologie aan een dog-

maticus overlaten. Maar dan kwam de combinatie psychiatrie-neurologie in gevaar.^^^

Boumans onderwijs trok aanvankelijk weinig studenten. Wie arts wilde worden

moest toch studeren aan een openbare universiteit, zodat Boumans colleges niet meer

dan aanvullende betekenis hadden. Zijn benoeming aan de Vrije Universiteit bewoog

drie studenten zich te laten inschrijven bij de medische faculteit.3^+ Het college algeme-

ne biologie trok in het eerste jaar vier toehoorders, bij psychiatrie en neurologie waren

het er twee.^^s Een remmende invloed had de op verlangen van J. Woltjer gestelde eis,

dat alleen houders van een gymnasiumdiploma toegang zouden krijgen tot dit onder-

wijs. Pas in 1917 werden oud-leerlingen van de HBS ook toegelaten.3^^ Dat vermeerderde

de toeloop aanzienlijk. Het aantal toehoorders steeg tot boven de veertig, voor het groot-

ste deel NCSv'ers en gereformeerde studenten van de stedelijke universiteit.^^' Op den

duur werd het haast regel dat de Amsterdamse medische kandidaten uit pure belangstel-

ling het onderwijs van Bouman volgden.3^^ Aan de Valeriuskliniek verzamelde hij een

groep jongeren om zich heen die onder zijn invloed het beste uit zichzelf te voorschijn

haalden: H.C. Rümke, F.J.J. Buytendijk, A.A. Grünbaum, J.H. van Hasselt. Allen zijn

ze op hun terrein figuren van betekenis geworden.3^9

De Vrije Universiteit merkte echter spoedig dat ook een uiterst bescheiden medische

faculteit veel geld kostte. Het was daarom een ongedachte uitkomst dat de zeer be-

middelde ds. C.L.D. van Coeverden Adriani bij zijn overlijden in 1911 een groot deel

ERVEN OF LENEN 1905-1926 III

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen