Een hoeksteen in het verzuild bestel. De Vrije Universiteit 1880-2005. - pagina 304

schap links moest zijn kon de bezoeker zich niet gemakkelijk onttrekken. De rector, De

Gaay Fortman, vreesde indoctrinatie, maar sprak wel een openingswoord,^^ en aan-

vaardde aldus medeverantwoordelijkheid. In de senaat protesteerden de filosofen Van

der Hoeven en Van Riessen tegen wat zij noemden de 'extreem linkse indoctrinatie van

de aankomende studenten'. De historicus W.J. Wieringa, die bij de organisatie als advi-

seur was opgetreden, verdedigde zich met het karakteristieke argument dat de bewuste

studenten behoorden 'tot de besten van de universiteit'.*'* Daar herkennen we dunkt mij

de tactiek. Laten we deze mensen niet van ons vervreemden, om des te beter ruimte te

houden voor ons eigen beleid. Zo zullen we ook de uitspraak moeten interpreteren van

de toekomstige rector D.M. Schenkeveld: de studenten streven niet naar macht; als ze

vragen om democratisering, komt die wens voort uit hun gevoel voor verantwoordelijk-

heid.85

Die behoedzame, verdekte benadering had ook te maken met het wijdverbreide ge-

loof dat de meeste studenten geen belangstelling hadden voor al dat gepraat over de ver-

ziekte maatschappij en de revolutie als het enig ware geneesmiddel. Maar in de eerste ja-

ren lieten ze zich niet horen. Toen evenwel in 1973 de vroegere zwijgende meerderheid

bij studentenverkiezingen eindelijk ging meespreken bleek ze tot een minderheid te zijn

ineengeslonken. Die ontmaskering kwam niet als een verrassing voor hen die de uitsla-

gen van de landelijke verkiezingen op het stembureau Uilenstede regelmatig hadden ge-

volgd. In 1974 bijvoorbeeld kreeg de Politieke Partij Radicalen (PPR), die toen in de

Tweede Kamer zeven zetels bezette, met 31,5 procent van de stemmen verreweg de

meeste aanhang. De PvdA was tweede met 20,5 procent, de PSP met 15,4 procent derde.

De CPN scoorde 6,2 procent. Dat was niet sensationeel, maar wel belangrijk hoger dan

het nationale percentage. Voor alle christelijke partijen tezamen was er niet meer dan

II,2 procent over.*^ Als Uilenstede representatief was, dan stemde de vu-student links,

al was het vooral in gevoelsmatige verbondenheid met die kleine partij, die door de voor-

malige vu-student en medewerker B. de Gaay Fortman werd aangevoerd.

RODE STUDENTEN

In 1968 had de SVB de meerderheid veroverd in de studentenraad. Daarna zijn geen ver-

kiezingen voor dat orgaan meer gehouden. In 1969 zagen de andere partijen vrijwillig

van deelname af Alleen de SVB diende een lijst in met 34 kandidaten. Daarvan studeer-

den er 22 in de sociale faculteit: één niet-westers socioloog, drie psychologen, drie poli-

ticologen en vijftien sociologen.*' Dat overwicht van de sociale wetenschappen was een

permanent kenmerk. Bij de bezetting van het hoofdgebouw in februari 1972 heeft SRvu-

voorman Albert Benschop de aanwezigen geteld. Er namen 470 studenten deel. Iets

minder dan de helft, 220 studenten, stond ingeschreven bij de sociale faculteit,** of-

schoon die niet in het hoofdgebouw gevestigd was. Het gaat zeker te ver de studentenon-

lusten te verklaren vanuit de bijzondere positie van één enkele faculteit of studierichting.

300 EEN HOEKSTEEN IN HET VERZUILD BESTEL

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen