Aardwetenschappen aan de Vrije Universiteit 1960-2001 - pagina 24

organisatie. Er kan geen twijfel over bestaan dat de waardering voor de persoon

van Wiggers en zijn inbreng in het onderhandelingsproces de positie van de VU-

subfaculteit veel goed hebben gedaan.

Dat wil overigens niet zeggen dat de Commissie-Verwey uiteindelijk veel verder

kwam dan de sectie Aardwetenschappen in de jaren daarvoor'^ Het eindrapport

van april 1970 stelde voor een landelijk Interuniversitair Beleidsorgaan voor de

Geologie en Geofysica in te stellen. Dit beleidsorgaan zou zich moeten richten op

maatregelen ter stimulering, sanering, samenwerking, taakverdeling en concentra-

tie en de concretisering daarvan. Het wezenlijke probleem, kortom, werd opnieuw

doorgeschoven. En opnieuw omdat de commissie, ook al week zij qua samenstel-

ling sterk af van de sectie, zich onvoldoende had kunnen losmaken van lokale en

groepsbelangen (waarbij in dit geval de "Landelijke Stafcommissie

Aardwetenschappen""", ingesteld op 28 oktober 1968, en de "Interuniversitaire

Studieraad van Studenten in de Aardwetenschappen"", opgericht op 28 september

van datzelfde jaar, een belangrijke rol speelden). Het zal geen verwondering wek-

ken dat de Academische Raad geen enkel enthousiasme op kon brengen voor het

eindrapport van de Commissie-Verwey. De Raad zond het rapport in mei 1970 naar

de minister en gaf daarbij te kennen op basis van dit en vorige rapporten geen

aanbevelingen te kunnen doen op grond waarvan de minister de noodzakelijke

beslissingen zou kunnen nemen. De Raad constateerde "Daarom dient in dit geval

de oplossing van de aanhangige problematiek aan Uw beleid te moeten worden

overgelaten" en adviseerde de minister een kleine commissie van drie personen in

te stellen, bij voorkeur niet afkomstig uit de sfeer van de bij de herstructurering

betrokkenen.

De Commissie-Douglas en de Commissie van Tien;

de samenwerkingsovereenkomst

Inmiddels was er bijna vier en een halfjaar verstreken sinds het verschijnen van de

brief van minister Diepenhorst. Het leidt geen twijfel'* dat Wiggers er de voorkeur

aan zou hebben gegeven om in het kader van het overleg binnen de Commissie-

Verwey tot definitieve conclusies te zijn gekomen ten aanzien van taakverdeling en

concentratie binnen de geologie aan de Nederlandse universiteiten, al was het

maar omdat hij daar in dat kader zelf invloed op uit zou hebben kunnen oefenen.

Nu moest hij vanaf de zijlijn toezien tot welke aanbevelingen de op 11 juni 1970

door de minister, conform de aanbevelingen van de Academische Raad, ingestelde

commissie van drie onafhankelijke deskundigen (de "Commissie-Douglas") zou

komen. Dat de commissie tot een sterke vorm van concentratie zou adviseren lag

voor ieder die de voorkeuren van haar voorzitter (de Wageningse hoogleraar

Douglas) enigszins had leren kennen voor de hand. Veel onzekerder was hoe de

commissie om zou willen gaan met de positie van de Vrije Universiteit. In haar

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen