Een handvol filosofen - pagina 442

438 VI E Vakfilosofische richtingen

Toen hij de zestig al voorbij was en hem werd gevraagd wat hij zou kiezen als hij nog

eens voor de keus k w a m te staan: landbouw, waterbeheer of filosofie, antwoordde

hij zonder aarzeling: ' D a n w o r d t het toch filosofie'.^^ Hij was en bleef landbouwer,

bestuurder, watermanager, politicus èn filosoof- een veelzijdig begaafd mens. Zijn

vele bestuurstaken maakten het hem onmogelijk om vaker op de Vrije Universiteit

te zijn dan zijn onderwijstaken noodzakelijk maakten. Vergaderingen van de Facul-

teit der Wijsbegeerte bezocht hij sinds het midden van de jaren tachtig niet meer.

Zijn naaste collega's betreurden dat hij zijn kwaliteiten als filosoof slechts in geringe

mate voor de faculteit vruchtbaar k o n maken, al k o n d e n zij zich troosten met de ge-

dachte dat hij als filosoof zijn kwaliteiten elders k o n tonen en dat het nut van filoso-

fie niet zelden buiten de filosofie ligt.

H.E.S. Woldring: politiek filosoof over pluralisme en cohesie

Sinds 1974 was Woldring als universitair docent verbonden aan de vakgroep wijs-

begeerte der sociaal-culturele wetenschappen. In 1986 werd hij vanwege het Dr.

Abraham Kuyperfonds tevens benoemd tot bijzonder hoogleraar in de Faculteit

der Rechtsgeleerdheid met de leeropdracht Levensbeschouwing en politieke filoso-

fie. Voor het eerst werd aan de Vrije Universiteit politieke filosofie opgenomen in

een leeropdracht.

In het jaar na zijn benoeming hield hij zijn inaugurele rede, getiteld Mensenrech-

ten en vrede, waarin de vraag centraal stond of het o p k o m e n voor mensenrechten

kan bijdragen tot een duurzame internationale vrede. Meestal w o r d t het bekritise-

ren van schending van mensenrechten in een bepaald land d o o r de regering van dat

land afgewezen als een ontoelaatbare inmenging in de binnenlandse aangelegenhe-

den. Een van de problemen in verband met het respecteren van mensenrechten is

dat deze rechten in internationale akkoorden in algemene termen zijn geformuleerd,

terwijl zij binnen bestaande sociaal-economische en politiek-ideologische contex-

ten w o r d e n geïnterpreteerd en gerealiseerd (of niet gerealiseerd). Men moet deze

verschillende contexten als feiten onder ogen zien, maar zich er tevens van bewust

zijn dat het onjuist en voor de vrede gevaarlijk is om ideologisch beladen formule-

ringen van mensenrechten als universeel te presenteren. Indien men echter uitgaat

van verschillende contexten en derhalve van verschillende interpretaties en reali-

seringen van mensenrechten, kan men dan nog o p k o m e n voor het respecteren van

mensenrechten en schendingen van deze rechten bekritiseren, en tegelijkertijd de in-

ternationale vrede dienen? Woldring beantwoordde deze vraag bevestigend.''''

In alle samenlevingen komen - wat Van Peursen noemt - 'ethische intenties' tot uit-

drukking: mensen geven 'doelgerichte signalen' als antwoord op hun concrete levens-

situatie en als verwijzing naar een 'normatief-objectieve dimensie' van de werkelijk-

heid. Zo'n 'ethische intentie' komt bijvoorbeeld tot uitdrukking in de ervaring van

lijden van mensen aan een concrete economisch-politieke situatie. Het manifeste lij-

(2012), waarin hij o.a. het populisme van de PW analyseerde - een rancuneuze beweging die problemen zoekt en

overdrijft, zonder constructieve bijdragen te leveren tot oplossingen.

23 Interview met Schaap, in Trouw, bijlage de Verdieping, lé februari 2007, p. 4,

24 Woldring, Mensenrechten en vrede, p. 7.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen