Het zedelijk karakter der Reformatie gehandhaafd tegenover Rome - pagina 22

12

deckel" zijner zonde te maken, of gelijk Denifle het uitdrukt, om achter den Spaanschen wand Christus verborgen, de zonde te vrijer te kunnen bedrijven ^^). Dat op zulk een bodem de baccil der zonde welig voortwoekerde, behoeft wel geen verwondering te baren. Niet alleen dat de „Schar ausgesprungener Klosterleute, abgefallener Priester", de cloaca der Roomsche kerk, gelijk Denifle ze noemt ^^), in Luther haar leidsman begroet zich schaart om zijn banier en te Wittenberg den Protestantschen heksensabbat viert, maar Luther zelf is van dit zedelijke verval, deze „moralische Verlumpung" het afschrikwekkendst voorbeeld. Dat hij met zijn gelofte van kuischheid brak en met een weggeloopen non in „ontucht" leefde, is nog het ergst niet, heel zijn karakter werd volgens Denifle ontaard, verlengend en verdierlijkt. Gelogen zijn de citaten van kerkvaders en Middeleeuwsche leeraars, die Luther aanhaalt, om daarmede zijn nieuwe leer te bevestigen ^''); gelogen is wat hij mededeelt over kloostergeloften, monnikenleven, staat der volkomenheid en priesterabsolutie, om daarmede de Roomschen in een hatelijk daglicht te stellen ^**); zoo is alles bij Luther éen reusachtig falsifiicaat, dat als armzalig erfdeel op ons Protestanten is overgegaan ; en wat nog erger is, Luther verdedigt zelfs principieel de leugen en prijst haar gebruik zijn volgelingen aan ^^). Beheerscht door den grimmigen haat van den renegaat tegen de kerk, waarvan hij afviel, is geen scheldwoord hem te gemeen, geen laster hem te laag, wanneer het gold Rome of den Paus te beschimpen *"). Liederlijk was zijn leven " ) ; grofzinnelijk zijn beschouwing van het huwelijk en de vrouw *'^); echtbreuk *'*), veelwijverij **) en bloedschande *°) heeft hij aanbevolen of goedgekeurd ; zelfs zijn taal draagt het merkteeken zijner innerlijke verdorvenheid, waar ze alle schaamtegevoel afwierp en in de meest obscene beelden behagen schiep *^). Overgegeven aan tafelgenot, telkens door overdaad van wijn dronken tot walgens toe *'•) — noemde hij zichzelf niet den doctor planus ? *^) — was

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen